9 april
Ik heb een winterstop gehouden en dat gaf Barry de kans nog verder weer in zichzelf te zakken en de laatste restjes onzekerheid los te laten. Zoals ik hem nu ervaar is hij heerlijk zelfverzekerd en gaat zelfs op onderzoek uit als iets nieuws hem een moment uit evenwicht brengt. Mooi om te zien hoe hij dan nieuwsgierig het voortouw neemt, Jesse in zijn kielzog, om samen eens te gaan kijken wat er toch wappert of ligt. Heerlijk!
Tussentijds zijn er nog rugfoto's van Barry gemaakt omdat ik wat gevoeligheid constateerde. Zijn rug is gelukkig perfect en het was stijfheid wat hem plaagde. De osteopaat heeft dat verholpen toen en die behandeling had een heel goed resultaat.
Het werk is al weer een hele poos opgepakt met hem en hij gaat als een speer. De training is intensief nu en nagenoeg dagelijks. Volledig gericht op spieropbouw achter en versterken van achterhand. Ik zie hem groeien en ontwikkelen, zijn beweging wordt steeds losser en vrijer en hij heeft geleerd op 4 eigen benen te lopen en de ruiter daadwerkelijk te dragen. Ik word geholpen door een lieve dame, Stephanie, die ook af en toe eens komt en die ik dan les geef op Barry. Zij leert grondwerk ter versterking van de spieren uit te voeren én te rijden zonder te storen. Barry vaart er wel bij en mag haar graag.
Barry geniet van de aanwezigheid van vriend Jesse. Mijn speelse jaarling en ze stoeien wat af. Als een driejarige is hij samen met Jesse in de weer. Een heerlijk plaatje hieronder, samen op de wei en aan het voernet.
Hieronder 2 foto's van mij. Vrij recent zijn ze, waarin ik hem op eigen benen werk en actief achter. Hij kan het nu! En een aantal foto's van Stephanie in de beginfase na de winterstop waar hij nog te weinig kracht achter kon inzetten en te zwaar op de voorhand hing. Mooi om de ontwikkeling te zien. Ook de verbinding na het rijden met Stephanie (laatste foto) is prachtig.
26 oktober
Barry oogt blijer; een stuk minder gelaten. Hij is meer ontspannen, minder scherp en alert op zijn omgeving. Een duidelijk teken van loslaten van verleden en vertrouwen in mij als steun. Fijn om te zien hoe hij zich steeds meer nog settelt hier.
Het werk gaat goed, hij wordt sterker in de beweging, achter ontwikkelt zich al wat spiermassa. En Barry wil zo graag meewerken. Een heerlijk dier!
Hieronder Barry op zijn schoenen, een wat grappig beeld maar wat is het functioneel!
12 oktober
Inmiddels keer gereden en wat een heerlijk rijgevoel geeft dit fantastische paard. Hij moet veel (af)leren, maar dat mag de pret niet drukken. Hij voelt fijn meewerkend. In de eerste keer rijden meteen al merkte ik dat hij snel dingen begrijpt en dat hij geen traumapaard is dat vastgeroest in patronen dan vaak bijna slaafs gehoorzaamt. Wel is hij geneigd achter de loodlijn te kruipen, op de voorhand te vallen, zijn lijf vast te zetten. Kortom, wat de geëigende rijstijl teweeg brengt is goed bevestigd. Maar dat is geen enkel probleem. Dat komt wel goed.
Hij heeft zijn eigenheid behouden en ik voel en weet dat hij snel naar me toe zal groeien in vertrouwen. En dan ook zijn lijf goed los zal laten. Heerlijk. Wat ben ik blij met dit dier weer!
Inmiddels zijn de hoefschoenen aangemeten en is de osteopaat geweest. Dat samen helpt hem losser en meer ongeremd te kunnen bewegen. En dat was goed voelbaar vandaag toen ik hem weer reed.
Ingesproken video hieronder van de eerste keer rijden.
3 oktober
Bezoek aan de kliniek gisteren. Ik heb een kort kreupelheidsonderzoek op het harde laten uitvoeren. Barry liep perfect. Niets aan de beweging te zien in zowel stap als draf.
Daarna röntgenfoto's van de voeten. Controle hoefbeen en HKO. Alles prima in orde! Het hoefbeen toont geen tekenen van bevangenheid en ook helemaal niets te zien wat op HKO wijst.
Duidelijk was wel de dunne zolen. In die zin heel blij met de foto's en een overduidelijke diagnose waar de gevoeligheid met lopen die hij tot voor kort liet zien, zijn oorzaak vindt. Een hele lichte bevangenheid zou kunnen maar de gevoelige zool in combinatie met afgetrapte ijzers en ernstig beschadigde te korte hoeven lijkt logischer.
Dan komt de volgende dag de smid die alleen wat vijlwerk doet vanwege het risico dat de gevoeligheid weer op zou kunnen spelen. En ik bestel een hoefschoen specialist die de 11e komt met wat mogelijkheden in hoefschoeisel. De voeten moeten de kans krijgen te groeien en versterken. Homeopathisch blijf ik het ook nog een hele poos ondersteunen. De buitenkant met het best denkbare smeersel en de straal die van één voet ook niet optimaal is wordt ook dagelijks ingespoten met een pasta.
Op aanbeveling van zowel dierenarts als smid gaat Barry ook weer op de wei. Dat is het beste wat ik voor zijn voeten kan doen. Rustig opbouwen en meteen wel vandaag begonnen. Samen met vriendinnetje Pippi genieten van deze weer nieuw verworven luxe.
Hieronder een foto van Barry lekker op de wei met zijn vriendin, wat foto's van de kliniek incl. de röntgenfoto's die niet van optimale kwaliteit zijn maar wel duidelijk genoeg en een dag later de smid aan het werk met Barry.
26 september
Altijd leuk. Zadel en hoofdstel aanmeten. Ik kon het niet laten vandaag.
Knapperd. Als het zo doorgaat, rijden we zo.
Aanstaande maandag is een bezoek aan de kliniek gepland. Ik laat de voorvoeten op de röntgenfoto zetten. Belangrijk om te weten hoe het hoefbeen staat en of er misschien helemaal geen sprake is geweest van hoefbevangenheid maar een lichte mate van HKO aan de orde is. De wijze van gebruikelijk trainen waarbij de voorbenen altijd overmatig belast worden zal in geval van HKO de situatie nog verergerd kunnen hebben. Kortom, een belangrijk vraagstuk waarop het antwoord simpel met röntgenfoto's gevonden kan worden.
Verder maakt het nogal een verschil in verdere verzorging van Barry voor wat betreft voeding. Weidegang wordt hem nu al maanden ontzegd. Logisch, een bevangen paard zet je niet op de wei. ik ga het ervaren maandag!
25 september
Barry aan het werk vandaag weer een poosje. Nu ook een drafje, zijn rechter achterbeen kan het weer aan, rustig aan natuurlijk. Ik weet uit de beelden die ik ontving dat Barry regelmatig wat beweging heeft gekregen in een longeerbak of wandelend. Hij liep in draf in een soort van jog, als ik de westernterm even mag noemen. Een trage draf en in dit geval volledig leunend op de voorbenen.
Dit wil ik in mijn werk met hem absoluut voorkomen. Barry moet zichzelf dragen en zijn gewicht goed over zijn 4 benen verdelen. De overbelasting van de voorbenen mag geen dag langer nog voortduren. Het is even wennen voor hem en hij probeert het nog wel maar al gauw snapt hij wat ik wil, draagt zichzelf en zal dan zeker zijn lijf ook een stuk beter ervaren. Hij briest en pruttelt en geniet van de, nu nog korte, werksessie die we samen doen.
op onderstaande video zie je ons aan komen lopen op het harde. Prachtig. En een korte impressie van het werk in de longeerbak
23 september
Het valt op dat Barry in ruststand soms zijn gevoeligheid laat zien. Maar op een ander moment ook helemaal niet. Het wisselde de eerste dagen behoorlijk. De stand van de achterbenen op de linker foto heeft een duidelijke oorzaak. Hij heeft in zijn wilde bewegingen of misschien zelfs in onze eerste sessie in de longeerbak al lijkt dat niet logisch, een spier verrekt. Maar het gaat me om de voorbenen. Linker foto ontlast hij de voeten, dag later staat hij er vol op in rust zoals op de rechter foto.
Barry stond al enkele maanden aan de bute. Een pittig regulier pijnstillend medicijn want erg slecht is voor de maag. Op mijn verzoek is de vorige eigenaar ongeveer 6 weken geleden gestart met 2 homeopathische middelen waar voor mij de werking tegen hoefbevangenheid zich al vaak heeft bewezen. Tevens is ze met afbouwen van de bute begonnen.
En dan weer zo bijzonder. Paarden laten bij mij altijd heel goed zien wat ze willen en niet willen, nodig hebben of niet nodig hebben. En zo ook Barry. Ik bood hem vanwege de afbouwfase de eerste ochtend zijn 1/2 zakje bute aan maar meneer wilde het pertinent niet eten. Oké kerel, dan heb je het dus gewoon niet meer nodig. Ik heb een van de hom. middelen vervangen door een nog wat adequater werkend middel nog en het werkt ook nu weer grandioos.
16 september
Barry, vandaag is hij gebracht en wat is het weer een leukerd. Enorm onzeker komt hij aan. Nerveus. Nerveus omdat hij zich niet gesteund voelt, omdat hij niet kan leunen op een standvastig zelfverzekerd eigenaar. De beste bedoelingen van de wereld en ooh wat een hoop liefde. Wat achtervolgt door pech en zeker ook niet kundig in de te bewandelen wegen t.a.v. herstel van Barry, maakte dat het hebben van een paard deze lieve dame teveel is geworden. Ik kan het me voorstellen! En deze onzekerheid vertolkt zich in de onzekerheid van Barry. Duidelijk een uitvloeisel van de interactie tussen die twee.
Barry is druk en als ik ook nog een les heb een paar uur later is de drukte inmiddels bijna paniek. Met zijn gevoelige voeten niet helemaal de bedoeling. Als de les is afgerond neem ik hem meteen in de longeerbak voor een "kennismaking". In de longeerbak loopt hij los en ik geef hem met lichaamstaal de nodige commando's. Dat geeft meteen rust. Hij ziet dat ik met hem communiceren kan op deze manier en dat geeft duidelijkheid. "wauw" lijkt hij te denken, "hier kan ik wat mee". Hij geeft zich over en even later terug op zijn paddock staat hij met een beentje op rust naast Pippi. Geweldig.
Welkom kerel, het komt goed.
Hieronder wat foto's in de longeerbak.
Reactie schrijven