8 april
Zo bijzonder kan het lopen. Ik was de zoektocht begonnen voor Pippi maar het juiste kwam maar niet voorbij. Even leek het erop dat de perfecte plek in zicht was, maar dat bleek toch niet. Tot ik op een middag de app van MP opende en er een prachtig bericht in stond over mijn 2 VIPjes ( very important Pony's) Gita en Pippi.
Wauw, daar was ik ontzettend blij mee. Het bericht was van Kim, de toekomstig- en inmiddels half eigenaar van Gita die hier nu inmiddels een jaar voor haar in pension staat. Kim is verknocht aan Pippi zoals ik dat ben. Omdat ook Gita al heel wat vriendjes heeft zien komen en gaan in haar leven, wilde ze graag een blijvend maatje voor haar. Voor Pippi, die in het zelfde schuitje zit van komen en gaan van vriendjes, een prachtige oplossing. Daarnaast en niet minder belangrijk vindt Kim het heel leuk met dit kleine ding bezig te zijn in het vrije werk, wandelingen, tutten en wat je al maar niet kunt bedenken.
En zo was er ineens een prachtige plaatsing al is de plaatsing voor onbepaalde tijd nog hier thuis samen met vriendin Gita. het tweetal gaat mooi samen, ze groeien snel naar elkaar toe. Op de wei, dicht bij elkaar en ook op paddock zie je ze steeds nader tot elkaar komen. Ik wacht het eerste kroelmoment af. Want Pippi is echt een kroelpony en zal zeker blijven vragen tot Gita gehoor zal geven.
Hieronder in beeld samen op de wei en een wandelingetje door het buurtschap met haar nieuwe vrouwtje, let op de mooie "gelakte nageltjes" van VIP Pippi.... geweldig.
24 februari
Pippi was even een zorgenkindje. Niet ernstig maar wel een probleempje waar ik de vinger maar niet op kon leggen. De tandarts was geweest en kwam nóg een keer, een andere dierenarts kwam voor controle en een second opinion en nog steeds kauwde Pippi proppen. Veel langgerekte proppen. En de schuurde met de zijkant van haar hoofd langs de waterbak. Op een gegeven moment zelfs de huis stuk. Gelukkig was dat met een poos dikke lagen sudocrème smeren snel weer verholpen.
Uiteindelijk ben ik met het kleine ding naar de kliniek gegaan om daar te laten onderzoeken met een roesje. En wat blijkt nu: Pippi haar gebit was zijdelings schuin afgesleten aan beide kanten. Haar bovenkaak is te breed ten opzichte van haar onderkaak waardoor de tanden dus zijdelings afslijten en er voerresten in haar wangen achterblijven. Dat veroorzaakt irritatie. Ze gaat dan schuren om zichzelf van de proppen te verlossen.
Gelukkig dat nu duidelijk is wat er gaande is. Ze krijgt genoeg eten binnen, haar voedingsconditie is ruim voldoende. Dus zorgelijk is het verder niet. Als ik haar het hoofd zie schuren speel ik even tandenstoker met mijn vinger en verlos haar van de restjes voer. Probleem opgelost. Fijn!
Met haar schouder gaat het nog steeds maar beter. Hieronder een video van Pippi in de longeerbak waar ik haar vrij laat bewegen. Rechtsom gaat het heel goed ondanks het feit dat de rechterschouder dan het zwaarst draagt. Linksom, waarbij ze dus de rechter schouder wat verder moet strekken omdat die dan aan de buitenkant is, is het nog zichtbaar.
Verder is en blijft Pippi echt mijn vriendinnetje. Al is het wel duidelijk dat ze graag iets wil doen om zich nuttig te voelen en komt ze daarin bij mij wat te kort. Door het werk met alle andere paarden komt het daar niet voldoende van en zou misschien een plek bij iemand die haar dat wel kan bieden voor Pippi fijner zijn. Deze gedachte moet bij mezelf even indalen want ik dacht haar voor het leven te houden, zo ben ik aan haar verknocht. Maar haar eigen wensen en behoeftes staan bovenaan.
Hieronder wat foto's van mijn stoere meid in de kliniek. De dierenarts dacht even dat hij het redde met zijn krukje op de laagste stand maar mooi dat hij voor mijn prinsesje op de knieën moest. Hilarisch. Ook vind je hieronder filmpje van de beweging in de longeerbak 23-2.
23 november
Update over mijn vriendinnetje Pippi. Ze heeft het even moeilijk gehad. Haar vriendin Dunja was klaar de wijde wereld in te gaan en ik vond de gouden plek. Dat vertrek was toch wel even een dingetje voor Pippi. Ze heeft haar en het kroelen met haar duidelijk gemist. Gelukkig was er na 6 dagen een nieuwe ster aan het firmament hier, Benji, en wonderlijk en ontzettend fijn: Vrienden waren ze en wel meteen. Een serie foto's van eerste ontmoeting met nog een draadje ertussen tot nog geen twee uur later lekker kriebelen bij elkaar. Alsof ze al tijden bij elkaar zijn. Geweldig voor allebei!
De tandarts was ook nog bij haar vorige week en ook daar een paar foto's van hieronder.
9 juli
Pippi, kleine hartendief. Dagelijks zit ik op een krukje bij haar en Dunja tijdens een voermoment. Pippi eet dat een poosje en komt steevast naar me toe. Ze drukt haar rechter schouder tegen me aan en vraagt om een massage. Onmogelijk om het niet te doen natuurlijk. Ze geniet en drukt terug terwijl ik bezig ben. Haar hoofd draait heen en weer met een trekkend lipje zo lekker vindt ze het. Geweldig om te zien en te ervaren.
De osteopaat was er gisteren en ik wilde Pippi laten behandelen door haar. Maar ze zag geen reden bij onderzoek. Pippi is los gebleven in haar lijf en er zijn geen compensatiepijnen nog te behandelen. Vooral gewoon je massages en energiebehandelingen blijven geven was het advies. Nou! Wat wil ik nog meer. Blij mee.
Vandaag heb ik weer gekeken hoe ze beweegt én ik heb het op video gezet. Even spelen in de bak met wat kleine oefeningetjes. Wat extra aandacht en de beweging bekijken. Wauw! Wat een vooruitgang. Als ze afremt op de voorhand zoals ze zich dat heft aangeleerd is er wel duidelijk nog kreupelheid maar in een goede voorwaartse beweging gaat ze werkelijk stukken beter. Wat heerlijk voor haar. We houden geduld en het vertrouwen. Het komt helemaal goed.
Hieronder een korte video van mijn lieve kleine Pipje
7 mei
Vaak spelen er gedachten door mijn hoofd over een paard, het borrelt en borrelt. Zo ook bij Pippi, als ik naar haar schouder kijk, klopt er iets niet. Als ik de foto's bekijk lijkt me toe dat de mate van kreupelheid te groot is voor wat de foto's tonen. Klachten staan niet in verhouding tot het röntgologische beeld. Maar wat zie ik dan wel?? Ik had nog niet eerder te maken met een vergelijkbaar probleem in de schouder van een paard.
Ik besluit om de foto's van Pippi te bespreken als ik met Gita naar de kliniek ga. Persoonlijk is er betere communicatie mogelijk dan per telefoon of mail dus ik stuur de foto's alvast op ter voorbereiding en vraag alvast tijd voor dit gesprek.
En zo geschiedt. Wat daar uitkwam klopt voor mij volledig met wat ik waarneem. Het valt, nee het klettert binnen als het bekende kwartje. De dierenarts meldde me dat er niet sprake is van artrose maar kon de blessure nauwkeurig beschrijven. Hij moest voor de medische term nog even ruggespraak houden vanwege de relatieve zeldzaamheid van het verschijnsel. Pippi heeft een sweeney schouder. Dat is een spierblessure door trauma van buiten ontstaan. Botsing, val, ernstig verstappen in gat o.i.d. De zichtbaarheid aan de buitenkant is voor mij waarneembaar maar niet opvallend. De kreupelheid niet dramatisch maar wel overduidelijk. Kans op herstel groot maar het duurt lang, heel lang.
Ik ben blij met het nieuws want zie gezien de mate van kreupelheid en de lichte verbetering die op de video's hieronder ook is te zien, een goede toekomst voor Pippi. Blij mee! Lekker op de wei, vrij bewegen binnen haar eigen grenzen is de remedie. Je krijgt de tijd stoere hummel. Want wat is ze leuk!
Hieronder een foto die ik vond op internet van de betreffende spieren.
2 mei
29 april weer even kijken hoe het gaat. Ze beweegt iets beter. We zijn er lang nog niet maar er is zeker verbetering zichtbaar. Ze geeft ook een steeds blijere indruk. Ze blijkt eczeem te hebben toonde ze de eerste dag hier toen ze dus 24/7 buiten stond, maar met een eczeemdeken is het goed te doen voor haar. Voorheen stond ze ook op stal en zal ze waarschijnlijk de actieve uren van de knoetjes niet buiten zijn geweest.
Als de osteopaat weer eens komt laat ik haar zeker weer meenemen. Want ook nu zal haar compenserend lopen hier en daar weer wat blokkades kunnen geven.
11 april
Daar was de osteopaat, met wat vertraging. Corona gooide roet in het eten bij haar maar gelukkig is ze hersteld en vandaag is Pippi aan de beurt. Pippi heeft overbelasting problemen in haar lijfje. Logisch, het compenserende lopen om de pijn in de schouder te ontlopen heeft gevolgen. Ze is heerlijk behandeld. Zelfs kreeg ze nog accupunctuur. Na afloop stond ze met slaperige oogjes te soezen. Ze heeft ervan genoten.
Samen met een goed middel om haar met de artrose te helpen, mijn ondersteuning op mentaal gebied en deze behandeling geloof ik in flinke verbetering.
Hieronder wat foto's van de behandeling en het slaperige koppie achteraf, en het verslag van de osteopaat.
.
17 maart
Hieronder de röntgenfoto's van Pippi en haar beweging als ze bij me aankomt. Héél even liet ik haar vrij lopen in de longeerbak. En meteen weer rustig op de paddock, want dit is niet te doen voor haar.
13 maart
Daar is ze dan. Pippi. De problemen intrigeren me zo dat ik gewoon moet helpen. Een diertje van 5 jaar dat geen arbeid verricht en volgens de kliniek toch artrose in de schouder heeft ontwikkelt. Pippi is een shetlander met een gouden hartje. Heel sociaal en toch zelfbewust, ze laat de kaas niet van het brood eten.
Ze komt van een shetlandfokker en kreeg één veulentje. Mijn gevoel zegt me echter dat dit niet de "taak" is waar ze blij van wordt en ondanks dekking is ze dit jaar dan ook gust gebleven. In zoverre kloppen mijn gedachten. Ik leef ook met de overtuiging dat het lijf overbelasting aangeeft, ook bij geestelijke overbelasting. Dit doet het lijf d.m.v. problemen. Dat kunnen zijn lichamelijke blokkades, blessures, maagklachten, kreupelheden, eczeemklachten etc. En ook gedragsproblemen kunnen door overbelasting ontstaan
Deze overwegingen zijn mijn startpunt in de aanpak van de schouderproblemen van Pippi. Er zijn röntgenfoto's gemaakt. Daar ben ik blij mee. Dat ze een experimenteel middel in de schouder heeft ingespoten gekregen, is minder. Ik ga haar eerst ontgiften om die "rommel" uit haar lijf te krijgen. Mooi om te zien dat het middel dat ik geef fanatiek uit de emmer wordt gelikt terwijl ik van de vorige eigenaar kreeg te horen dat ze niks eten wilde aan middelen. Dit bewijst maar weer dat een dier heel goed zelf weet wat goed voor haar is en ik ben blij dat ik op het goede spoor zit. Ook de combinatie van 3 andere middelen eet ze uit mijn hand. Oké, dat gaat goed!
Verder kan de tijd zijn werk doen, samen met mijn aandacht en open oren en ogen, luisterend en ziend, om haar op elk vlak te geven wat ze nodig heeft.
28 maart komt de osteopaat om gevolgpijnen van het compenserende bewegen te behandelen. Dat zal haar zeker een stuk verlichting geven.
hieronder een aantal foto's van de eerste dagen, heerlijk grasmaaien in de tuin, contact met haar vriend Aaron en het fanatiek uitlikken van de emmer op een korte video.
Reactie schrijven