17 juli
En dan blijkt er de afgelopen 7 maanden dat met twee mensen een paard rijden toch niet zo eenvoudig is. Kobus begon door de verwarring die dit teweeg bracht oververmoeidheid te tonen. De eigenaren hebben besloten dat alleen de amazone met hem verder gaat. Kobus is een poosje bij mij op vakantie, even een poosje helemaal niks en de osteopaat heeft hem heerlijk behandeld.
We zijn inmiddels weer begonnen en hebben een paar boswandelingen en ritten gemaakt om de amazone daarmee vertrouwd te maken.
Kobus is weer blij en lekker voorwaarts, zijn ogen stralen weer. Nu verder heel rustig aan verder en binnen zijn grenzen blijven. Een mooi vooruitzicht voor deze combinatie die nog zoveel verder kan groeien.
23 november
En daar gaat hij dan. Op zijn nieuwe plek. De combinatie van 2 bosritten per week, een wandeling en een dressuurles zijn voor Kobus ideaal zich optimaal te ontwikkelen.
6 november
Een korte periode waarin ikzelf met een lichte blessure had te kampen hebben we achter de rug en ik heb weer heerlijk gereden op Kobus. Fijn aan het werk samen. Voor het eerst echt aan het werk. Niet lang, niet fanatiek, wel voor mijzelf om goed te voelen. Een gevoel van op kop lopen, zo startte het, maar al na een minuut of 10 verwonderde ik mij over de kracht die vrij kwam en de beweging die hij toonde. Dat voelde super! Wat geeft Kobus een fijn rijgevoel, ik kan het niet laten dit te herhalen. Van kreupelheid is geen sprake. De rechter schouder wordt steeds losser en Kobus kwam voor al lekker van de grond. Hij begreep mijn teugelvoering zelfs al beter.
29 oktober.
Leuke dag vandaag! Voor het eerst even gereden op Kobus. Spelenderwijs. Kennis maken met elkaar onder het zadel. Ik verwachtte wat zwaarte, wat traagheid misschien en veel scheefheid. Maar wauw!! Wat een geweldige ervaring was het en boven elke verwachting.
Opstappen gaf hem wat onzekerheid in de uitdrukking van zijn ogen. Afwachtend van wat hem te wachten stond. Nieuw mens op mijn rug, wat zou ze gaan doen, leek hij te denken. Het was ook weer een poos geleden dat hij was gereden. Maar wat deed hij het goed! Mijn manier van rijden was hem vreemd en hij was zoekend. Geen enkel gevoel op de teugels nemen, dat kende hij niet en hij kroop achter de teugel, viel op de voorhand, op zoek naar mijn hand, dan weer de neus even helemaal naar voor op zoek naar mijn hand. Grappig. Uiteindelijk waren er in de draf enkele momenten dat hij even, zichzelf dragend, rechtgericht op de buitenteugel mijn buitenhand vond. Dat was al geweldig voor zo'n eerste keer.
We gaan bezig de kracht achter te ontwikkelen, balans op vier eigen benen te bewerkstelligen, losse aanleuning zonder achter de teugels te kruipen, en lekker voorwaarts te lopen, geen verzameling, gewoon lekker naar voor!
Het rijgevoel dat hij geeft is heel fijn. Helemaal niet traag of zwaar. Hij loopt heerlijk met lichtheid en er is aan alles te merken dat ook de osteopaat zijn werk perfect heeft gedaan. Ik voel weliswaar de rechts gebogenheid maar niet meer dan wat normaal is te noemen.
Kortom, een heerlijke eerste korte rit die wederom prachtig door Barbara in beeld is gebracht. Dankjewel!
Veel plezier met de beelden hieronder die dit verslag zeker tot leven zullen brengen.
21 oktober
En vrijdag j.l. de 18e was het dan zover. De chiropractor. En jawel hoor, de rug had twee fikse blokkades die hij gelukkig in één behandeling heeft kunnen oplossen. Precies op de plekken waar ik ze voelde. De plek waar de kruislingse beweging links achter, rechts voor zijn kern kent en de wervel daarachter. Mijn gedachten die ik steeds had, dat Kobus na behandeling van de chiro wel eens meteen van zijn kreupelheid af zou kunnen zijn werd hierdoor wel héél erg sterk. Ik was ook blij met de verdere bevindingen van de chiropractor. Schouder was inmiddels nagenoeg los, nek ging goed, ontspannen tussen de oren. Wauw. De gevoelige band achter is ook hersteld door de behandeling van de rug. Ze fijn bevestigd te horen ook dat mijn eigen handelingen al zoveel hebben opgeleverd en verbeterd.
En dan vandaag voor het eerst na de behandeling in de longeerbak. Los; natuurlijk los want een inwerking van een lijn zou bij dit, jaren op de kop lopende, paard onmiddellijk de rem erop zetten en hem doen duiken op de voorhand. Dat is nu precies waar ik vanaf wil. En wat ik nu wil is voorwaarts, blije vrije voorwaartse beweging. Voel je lijf, voel je benen, voel je vrijheid en je kracht Kobus en beweeg. Als een speelse clown stond ik in het midden te motiveren, te springen en te belonen, en Kobus ging! Wat heerlijk. Ik heb een stukje gefilmd wat moeilijk was omdat het voorwaarts laten lopen eigenlijk alle aandacht vroeg. Maar ik wilde iets van beeldmateriaal hebben om zelf ook terug te kunnen kijken. Wat een verbetering t.o.v. vóór de behandeling. Nu rechtrichten, de rem eraf halen, speelse blijheid opzoeken.
Nooit geen wedstrijdgericht dressuurwerk meer voor Kobus, of ik moet een ster in gevoelsrijden tegenkomen. Maar anders No way! Heerlijke buitenritten voor deze superkoele kanjer die alleen op pad gaan geen enkel probleem vindt. Dat lijkt me op den duur geweldig voor hem. Maar nu eerst zelf aan het werk met hem. Een tijdlang bezig, het nieuwe aanleren en bevestigen, het oude voorgoed loslaten. Kobus kerel, we hebben hier toch een fijne basis. Samen genieten staat nu op het programma.
Hieronder het korte filmpje van het eerste losse werk in de longeerbak na de behandeling van de chiro. Zo blij met wat ik zie!
4 oktober
Kobus is licht aan het werk tot de chiropractor komt. A f en toe een keer loswerken in de bak om goed te bekijken hoe het gaat. De reinigingsmiddelen die hij krijgt doen hun werk in zijn lijf en natuurlijk ook de massages die ik hem geef. Boeiend om te zien hoe hij zich ontwikkelt. Meer ontspant in zijn lijf, losser wordt al.
Hieronder een hele serie foto's van Kobus in de longeerbak afgelopen maandag 30/9 terwijl ik hem een klein poosje serieus aan het werk zet. De beelden spreken voor zich. Het allereerste moment van protest, de afwijzing naar mij de eerste minuten door met zijn hoofd naar buiten te gaan lopen, naar binnen vallend, de zwiepende staart omdat hij in zijn scheefheid en op de voorhand hangend zo'n last heeft van zijn lijf.
En dan de steeds groeiende aandacht, een steeds vaker naar mij toedraaiend binnenoor en aan het eind een keurig rechtgericht paard (buitenbenen op één hoefslag) met ontspannen lijf, aangespannen buikspieren, een rustig goed gedragen rechte staart, een geweldig voorbeengebruik, zelfs al even een hals die prachtig valt, en volle aandacht. Ik heb mijn uiterste best moeten doen om er dit uit te krijgen, het was moeilijk voor hem. Hij viel in de stap daarna volledig op de voorhand en was moe. De foto aan het eind van een bijna vragend contact moment raakt me. Prachtig! Goed gedaan jongen. Als de chiropractor je lijf nog verder los heeft gemaakt, zal het stukken gemakkelijker gaan. Super tevreden!!
28 september
Gisteren was het zover. De dag van de "waarheid". Zou Kobus de rug en de voet goed hebben. Daarover wil ik zekerheid hebben voor een passend plan van aanpak. De rug geeft me nagenoeg geen twijfel, het lijkt door een goede ostheopaat op te lossen pijn die ik constateer, maar ik wil meer dan nagenoeg geen twijfel, ik wil zekerheid.
Onderweg naar de kliniek worden we nog aangehouden door het nvwa, "volgen" knipperde de auto voor ons en dat deden we dan maar ook gedwee. Weliswaar een ongewenst oponthoud maar wat was de man behulpzaam toen ik meldde dat ik onder tijdsdruk stond en we onderweg waren naar de kliniek. En wat doen deze mensen goed werk voor dierenwelzijn. Chapeau!
Maar dat ter zijde, eenmaal, en nog net op tijd aangekomen (nou ja, een kniesoor die over 2 minuten te laat zeurt) waren we meteen aan de beurt. Kobus was super braaf op het vreemde terrein. En weer, net als bij mijn pareltje Feija, gaven de foto's een verrassend positief beeld. De rug helemaal in orde en ook de voet vertoonde geen tekenen van HKO. Geweldig!
Nu weet ik waaraan en hoe ik kan werken met Kobus. Dit komt gewoon goed. Wat een fantastische dag weer!
Voor de geinteresseerden hieronder de rontgenfoto's.
24 september
Daar is hij dan. Na weken van heen een weer mailen. Overdenken, uitwisselen van informatie, opties bedenken over het hoe en wat, eindelijk de doorbraak: Kobus moet hierheen.
En vandaag was het zover. Kobus is een hele grote schat van 1,75. Lief mensenpaard, koel in het hoofd. Het laatste jaar recreatief gereden. Beetje in de bak maar doorgaans buiten het bos in. Dat doet hij fantastisch.
Wat technische feitjes op een rij: Springefokt, Sydney x Climax, maar zelf Z dressuur. In april 2018 klinisch en rontgologisch in orde bevonden. Juli 2018 bij aankoop vorige eigenaar wederom klinisch goed (ront. onderzoek niet herhaald) en in januari 2019 buigproeven voorbenen wederom geen bemerkingen.
Toch had de eigenaar van tijd tot tijd problemen met een onregelmatigheid rechts voor bij Kobus. Chiropractor/osteo die twee keer kwam bood geen soelaas en men kwam op dood spoor over hoe het probleem op te lossen omdat er niets concreets te vinden is.
Ik krijg veel filmbeelden en zie hoe de amazone die Kobus naar het Z reed in een ritmische beweging hem linksom constant op de binnenteugel iets scheef en terug ("achteruit") trekt. Op de filmbeelden van de eigenaar zelf zie ik dat deze erg op rechts wordt gegooid. Zo wordt Kobus dus geforceerd druk te zetten op de rechterschouder en het rechter voorbeen en is er een situatie ontstaan in het rijden van nagenoeg permanente belasting/overbelasting van het rechtervoorbeen en schouder en natuurlijk dientengevolge ook van zijn rug. Als ook wordt daarmee zijn nek geforceerd, met name net achter de atlas de 2e en 3e wervel. Als ik dan in de correspondentie met de vorige eigenaar lees dat Kobus dit voorjaar toen de buigproeven zijn herhaald, volgens de dierenarts de nek en schouder rechts en de rug wat gevoelig had, vallen voor mij een heleboel puzzelstukjes op zijn plek en raak ik wel erg benieuwd naar wat ik zou voelen aan het dier als ik hem zou kunnen onderzoeken.
En dat kon ik dus vandaag. Ik heb geen idee wat de ostheopaat destijds aan behandelingen heeft uitgevoerd maar nu constateer ik dat Kobus de rechterschouder vast heeft zitten, de spier is opgezwollen en strak, de gehele rug onder het zadel is gevoelig, de spieren aan de linker zijde zijn veel zachter dan aan de rechter zijde, de nek doet hem pijn en de band links achter doet hem zo zeer dat hij stampt als ik hem bevoel en hij heeft de nierstreek opgezwollen.
Rijden doen we voorlopig niet. Ik begin met ontgiften, toch ook wat rantsoeneren want er moeten heel wat kilo's af, de ostehopaat/chiropractor komt binnekort, vrijdag worden foto's van rug en rechter voet gemaakt en ik ga hem masseren om zijn lijf zo soepel mogelijk te hebben zodat de ostheopaat/chiropractor zijn werk goed kan doen.
Maar vooral ga ik weer intens van dit nieuwe "project" genieten. Al is Kobus naast mij echt een reus, ik zie een reus met een heel klein en liefdevol hart. Heel lief en sociaal naar de anderen, rustig en meteen op zijn plek hier. Ik voel nu al zijn dankbaarheid: "zij herkent mijn pijn" hoor ik hem zeggen. Innemend!!
Reactie schrijven
Hanneke (dinsdag, 24 september 2019 21:32)
Geweldig dat je Kobus deze kans geeft Ria. Hij is bij jou in goede handen en ik ga het traject vanaf de zijlijn volgen. Dikke knuffel voor "mijn" grote vriend, nu jouw puppy ;) Veel liefs, Hanneke.