Feija

 14 februari 2022

En dan ontvang ik  prachtige foto's van Feija. Wat heb ik prachtig werk en wat ben ik dankbaar dat een paardenleven zich zo fantastisch verder heeft gevormd na een plaatsing. De rust en geluk in de ogen van Feija, de verbinding met haar lieven eigenares. Fantastisch om te zien. Dankjewel!!

14 januari 2020

Feija heeft een nieuwe for ever home gevonden. Zij verdient het in het middelpunt te staan en kan het aan de wijde wereld weer in te gaan.  Ze was aangesterkt, stond in haar kracht, was weer dapper, blij en vrolijk. Een ervaren paardenmens zou met haar het werk voort kunnen zetten. Daarom ging ik op zoek. Ik vond de gouden plek bij een moeder met twee (pleeg)dochters. Feija staat lekker in de buurt zodat ik haar nog eens kan opzoeken. 

Heel blij met de plaatsing van deze prachtige dame!

14 januari

Feija heeft een nieuwe for ever home gevonden. Zij verdient het in het middelpunt te staan en kan het aan de wijde wereld weer in te gaan.  Ze was aangesterkt, stond in haar kracht, was weer dapper, blij en vrolijk. Een ervaren paardenmens zou met haar het werk voort kunnen zetten. Daarom ging ik op zoek. Ik vond de gouden plek bij een moeder met twee (pleeg)dochters. Feija staat lekker in de buurt zodat ik haar nog eens kan opzoeken. 

Heel blij met de plaatsing van deze prachtige dame!

27 november

Mijn oogappeltje Feija heeft een wat moeilijke periode achter de rug.  Ze was wat lusteloos, ook een paar dagen wat licht koliekerig. Ze gaf mij de indruk dat ze veel aan het loslaten was. Met al haar littekens en de angsten die ze had de eerste tijd is dat ook niet zo vreemd. Ik heb haar in deze periode alleen liefdevolle aandacht gegeven, een poetsbeurt, energie behandelingen en steeds als ik bij haar in de buurt was even die aai.  Verder heb ik niets van haar gevraagd. Veel op de wei, ook nu nog dagelijks nog en aantal uren.  Helemaal om tot rust komen, in zichzelf te zakken, en meer en meer vertrouwen te krijgen zodat alles wat er nog in haar koppie speelt losgelaten kan worden. 

En toen begon ze aan te geven dat het tijd werd weer eens wat te gaan doen. En afgelopen zondag deed ik dat weer voor het eerst. Het ging heerlijk. Was het voorheen nog zo dat wandelen aan de hand achter naar de bak altijd nog wel wat stress en onrust gaf, nu was het tegenovergestelde gaande. Ook op mijn vaste poets- en zadelplek hier op het terrein, was het eerder nog niet mogelijk om rustig met haar bezig te zijn.  Nu was er overal al goede ontspanning.  En later even los in de longeerbak was ze heel speels, even lekker uitrennen en de andere paarden uitdagen. Heerlijk. Ik voelde wel dat de longeerbak nog triggerde. Zolang ik in het midden stond was ze druk, ging ik buiten de bak staan, werd ze rustig. Feija is al een heel stuk in vertrouwen en in haar kracht, maar de longeerbak is een uitdaging nog voor haar.  4 Maanden is ze er, en nu is ze er voor een groot deel. Dit obstakel kan nu uit de weg worden geruimd. Het zal zeker nog lange tijd nodig hebben, maar er is nu een basis van waaruit we verder kunnen. 

Van hieruit is het nog fijner om met haar bezig te zijn.  

5 oktober

Zomaar wat grappige foto's. "Blije kindjes mogen vies worden"

Maar verschil moet er zijn. Vandaag had ik een prinses en een boerin.

En voor de oplettende bezoeker van deze site. Inderdaad,  haar staart is afgevreten. Wesley kan ik als schuldige aanwijzen. Het groeit gelukkig vanzelf weer aan. 

5 september 

Longeren gaat snel beter, vooral wat paniek betreft,  de stress vloeit langzaam af.  Er is nog nauwelijks aandacht voor me, haar aandacht bevindt zich 90% van de tijd buiten de longeerbak. Maar die buitensprorige stress is al zoveel minder. Ze kan een schietmoment hebben maar komt op mijn ademhaling langzaam maar zeker terug.  Geweldig.  Beelden van de derde keer longeren in een kort filmpje hieronder. 

23 augustus

Wauw, een feestelijke dag vandaag. Vanmiddag naar de kliniek om foto's van beide  achterknieen te maken en de wolfstand te verwijderen. 

Het laden van Feija ging perfect, de kleine wandeling van haar paddockover het paadje voorbij de paddock van nieuwe tijdelijke bewoners Wesley en de kleine Spirit ging wat minder. Ik vermoedde spanning bij Feija voor het laden en vertrek en had Barbara gevraagd me even te helpen. Zij liep met Gita voor me als steun voor dit wandelingetje en voor het laden. Toen Wesley in de buurt kwam raakte Feija even volledig in blinde paniek.  Niets gebeurt verder maar de spanning in Feija steeg even ten top.  

De vele grote en kleine littekens op haar lichaam bewijzen wel dat ze de underdog is geweest in een kudde maar dat de angst voor andere paarden zo groot zou zijn was verdrietig om te zien.  Gelukkig vertrouwde ze Gita vanaf het eerste moment.  Dat is haar steun en Gita blijft beslist nog voor onbepaalde tijd zodat deze steun haar niet wordt ontnomen.  Tijd heelt alle wonden!

Maar....de bevindingen van het bezoek aan de kliniek waren geweldig. Feija heeft op de trailer de verdoving gekregen zodat ze van het hele gebeuren nagenoeg niks heeft mee gekregen. De grote littekens op de knieën baarden me zorgen in de zin van mogelijke afgebroken fragmenten of erger, vandaar ook deze rontgencontrole.  De foto's van beide knieën echter vertoonde geen enkele afwijking. Allebei haar knieën zijn helemaal in orde en er is niks afwijkends aan te zien.  Geweldig.  De littekens zijn enkel van vleeswonden.   Wat geweldig en wat ervaar ik dit als een geschenk!!

Daarna een behandelruimte verder in de opvoelbox om daar de wolfstand te verwijderen. Ook dat ging probleemloos. Nu kan ik heerlijk verder met haar aan de slag zonder me zorgen te maken of een belasting haar niet te zwaar zal ziijn.  Vertrouwen uitbouwen blijft de sleutel voorlopig. En dat gaat dagelijks beter en beter.  Nogmaals, tijd heelt alle wonden. En tijd krijgt ze. 

Op de foto's hieronder een verdoofde Feija die de computers maar even staat te bekijken in afwachting van de dierenarts. Een komisch plaatje. 

21 augustus

Spannende week deze week en volgende week. De tandarts is geweest voor Feija. Ze liet zich ontspannen behandelen. De grote wolfstand die ze bleek te hebben gaat er vrijdag uit. Dan worden er rontgenfoto's gemaakt van haar knieen en zal er op de kliniek meteen de wolfstand worden uitgehaald.  Volgende week komt de chiropractor/osteopaat die haar rug gaat behandelen. Ik voel iets gevoeligheid en een controle en waarschijnlijk ook behandeling is dan natuurlijk op zijn plaats.

Het gaat verder heel goed met haar. Ze wordt langzaam steeds zelfstandiger en dapperder. Durft de ene dag al wat verder van Gita weg te gaan, mooi om te zien! De andere dag blijft ze toch maar weer dichterbij. Het is een proces waar ze doorheen gaat. 

13 augustus

Poetsen en verzorgen van Feija is heerlijk om te doen.  De aanhankelijkheid die ze laat zien is aandoenlijk.  Vandaag opzadelen, haar lijf controleren, wat wandelen in de bak en de longeerbak in.  De controle brengt wat gevoeligheid aan haar rug aan het licht en aan haar tanden. De osteopaat is inmiddels gebeld.  En de afspraak met de tandarts is voor maandag gepland. 

Longeren is voor haar erg moeilijk. Ze werd er druk van en begreep de bedoeling niet toen ik dat de eerste week dat ze hier was een keer even probeerde. Vanwege de grove littekens op haar beide knieen achter, probeer ik deze zoveel mogelijk te ontzien tot ik meer inzicht heb in de mogelijke beperkingen daarvan.  Vandaar dat ik de longeerbak sindsdien heb gemeden. Omdat ze me zo goed is gaan vertrouwen en zoveel rustiger is geworden, heb ik het vandaag weer eens gedaan.  Haar rust en vertrouwen maakt dat het stukken beter ging . Als ze zich even opwindt, is ze zo te stoppen, draait zich naar me toe en is dan in no time weer ontspannen. Ze zoekt steun bij me,  fijn om te ervaren. Op deze manier komt het longeren wel goed. Ik zou haar graag aan de longeerlijn goed  kunnen laten stappen. Staparbeid is zo goed voor haar conditie en zeker ook voor haar spieren.

De mooie foto's die Barbara weer maakte, geven een beeld van dit werk vandaag en van de poetsbeurt waar Feija zo zichtbaar van geniet. 

12  augustus

Feija maakte op hele korte tijd enorme vorderingen wat vertrouwen betreft.  Zo groot zelfs dat ik  vandaag het zadel heb opgedaan. Er was wel duidelijk dat ze dat kende. Al zou het een paar jaar geleden moeten zijn dat ze het op had; ze reageerde alsof ze het gisteren was. Heel bijzonder om te ervaren. Met zadel is ze ongekend veel rustiger dan zonder zadel. Ik had mijn telefoon expres meegenomen en maakte onderstaande filmpjes van deze bijzondere dag. Wat een verandering op zo'n korte tijd een wat een vertrouwen.  Ik vermoed dat Gita in haar "herinnering" ergens ook moet kunnen teruggrijpen op een fijne tijd want haar gedrag bij dit zadelen getuigt van vertrouwen en liefdevolle omgang.   Die wel danig zijn verstoort de laatste jaren maar gelukkig nog bereikbaar blijken voor haar.  Genieten in het kwadraat!

9  augustus 

Rustig aan bezig met Feija. Ik ben in de tussentijd alweer erg aan haar verknocht geraakt.  ze heeft mijn hart  gestolen. Zo angstig ze die eerste dag was, zo aanhankelijk is ze nu. Haar halster heb ik na anderhalve week afgedaan.  Los in de paddock vliegendeken op en af, geen probleem  Ze laat zich zo het hoofdstel omdoen. Heel mooi.

Zodra ik echter van Gita wegga komt de onzekerheid om de hoek. Ik wandel met haar achter naar de bak, loop wat in het rond en dat geeft zeker nog onzekerheid en stress.  "Ik vertrouw je wel, nee toch niet, althans nog niet helemaal" Dat is wat ze dan laat zien. De serie foto's hieronder geeft daarvan er een mooi beeld van. Dan weer prachtig naar me gerichte oortjes, dan afstandelijk en onzeker. Maar wat een vooruitgang al. En ik ben meer dan tevreden. 

Ook nog wat foto's van op de paddock met Gita. Helemaal thuis bij naar nieuw verworven vriendin. Haar steun en toeverlaat. Prachtig.

Blij weer met dit pareltje van een dier!

26 juli

En dan een hittegolf.  Het vertrouwen groeit gestaag maar daadwerkelijk iets ondernemen samen zit er even nog niet in met temperaturen zo tussen de 35 en 39 graden.  Geeft niks, dat komt wel weer. Zo heeft ze wat extra tijd om op haar gemak te wennen. 

Nu vooral het hoofd en lijf koel houden heerlijk in de wei, vliegendeken op en onder de sproeiers. Goed te doen!

19 juli

Mijn nieuwe paard wordt gebracht. Dinsdag ging ik naar haar kijken.  In een binnenhalletje stond ze daar met enkele andere dieren. Schoon, lekker ruim in het voer. Liefdevol opgevangen, maar wat was ze bang.  Nog maar kort in Nederland en duidelijk nog vol stress van alles wat ze heeft ervaren. Ze is de underdog in de kleine kudde.  En underdog moet ze altijd zijn geweest. Zelden zag ik een paard met zoveel littekens, ook met wild vlees,  van beetwonden en rake klappen.  

En gisteren kwam ze dan. Ik moet me rustig bewegen en uit haar buurt blijven anders gaat ze er als een speer vandoor.  Vanuit de trailer meteen wel een vliegendeken op kunnen doen tegen de dazen. Gelukkig ging dat in rust heel goed.  Ze moet mensenhanden gewend zijn maar heeft er duidelijk geen enkel vertrouwen in.  Ik besluit veel aandacht aan Gita te geven zodat ze "af kan kijken" en Gita's energie kan oppakken.  Als ik ze na een poosje samen op een paddock laat, begint ze binnen no time al een hoop spanning weg te gapen. Mooi om te zien. Op de wei eerst toch weer een poosje apatisch in de bevriesstand.  Fijn te zien dat ze uiteindelijk gaat grazen en weer in zichzelf lijkt te zakken.

En dan  's avonds voltrekt zich een klein wondertje. Ik ben mest aan het ruimen bij Gita en haal Gita weer even aan. Terwijl ik daarna rustig beweeg in de paddock van Feija voel ik dat ze toenadering zoekt.  En jawel, ik kan haar rustig benaderen en aaien. De angst is weg. Even later nog eens,  en toen ik mijn telefoon pakte vond ze het kennelijk gezellig samen selfies te maken.  Haar angst is in het tijdsbestek van 10 uur hier zijn volledig verdwenen. Geweldig, dit overtreft mijn stoutste verwachtingen!

Feija is dus net uit Spanje, ze is ongeveer 1,60, zou vorig jaar een veulen hebben gehad en moet bereden zijn geweest, ik denk dat dat ook klopt. Ik ga het ervaren.