Fox

23 december

Fox heeft een wereldplek!  Ik vond een kundige jonge dame met haar hart op de goede plek. Kennis van zaken, geduld en alle liefde van de wereld.

Wat ben ik blij dat ik het kereltje zijn toekomst heb kunnen waarborgen. 

Prachtig.

Hieronder een video van aankomst op zijn nieuwe wereldplekje.

12 december

Foxje,  het verloopt niet zoals ik toch wel een beetje had verwacht en zeker gehoopt. Buiten de voerbeurten waar hij zich laat aanhalen en wat laat bewerken blijft hij enorm op afstand en groeit er nog altijd geen echt vertrouwen. Het behoedzame gedrag van Fox is enorm ingesleten en een half jaar  gewone rustige omgang van één bekende  persoon brengt nauwelijks verandering. Hij stapt nog altijd weg bij het mest ruimen bijvoorbeeld, hij zal niet rustig blijven staan. Ook laat hij zich als er geen voer in het spel is, niet pakken en toont veel angst. Wat ik vooral verdrietig vind is dat hij niet gelukkig toont. Hij is geen blije pony ondanks de vrijheid en zijn vaste maatjes.  Ik wilde hem houden als gezelschap.

Ik heb toch besloten voor Fox een andere plek te gaan zoeken.  Ik ga op zoek naar een plek waar hij gezelschap mag zijn óf naar een plek bij iemand aan huis waar er heel intensief met hem gewerkt gaat worden.  Want hij lijkt op zijn eigen bijzondere manier wel aandacht te willen.  Fox gaat absoluut niet naar een pensionstalling. Ik plaats hem enkel bij een particulier thuis. 

Het is goed geweest zo. De vorige eigenaar zat enorm met hem omhoog omdat hij bij de pensionstal weg moest. Hij wordt niet echt gelukkig en nu is het tijd verder te gaan.

Fox is kinderen gewend en bij zijn vorige eigenaar waren de dochter en zoon redelijk vertrouwd met Fox. Ik heb een video waarop te zien is hoe aan de hand er een paar rondjes op hem worden gereden. Al is dat echt niet meer denkbaar, het toont wel aan dat met kinderen, waar hij toch een fractie gemakkelijker mee omgaat, er wel nog mogelijkheden lijken te zijn.  
 

Ook had hij een poos te kampen met diarree, niet ziek, wel goed eten en drinken maar ik kreeg het moeilijk onder controle. Gelukkig is dat inmiddels achter de rug. In die weken is hij wel behoorlijk afgevallen. De spijsvertering werkt natuurlijk slecht bij diarree en dan kan hij eten wat hij wil, het zet niet aan. Nu gaat het alweer een aantal weken helemaal goed en met nagenoeg onbeperkt ruwvoer en nu ook wat extra brok om aan te komen komt het wel weer goed. 

9 november

Fox, ook weer langzaam gegroeid tot mijn oogappeltje.  Het werk door de tijd heen bracht niet  de rust in hem die nodig is. Door wat drukte hier heb ik hem naar de achterste paddock verplaatst en bewust ook met de bedoeling hem eens een poos alleen maar de boel hier te laten bekijken.  Zo heb ik hem een aantal weken totaal geen aandacht gegeven behalve natuurlijk de dagelijkse noodzakelijke verzorging. 

Hij werd langzaam toch wat nieuwsgierig en werd ook rustiger in gedrag. 

Nu sinds twee weken is hij een paddock dichterbij gekomen en dagelijks ben ik bezig tijdens het voeren met een poosje kriebelen op zijn schouder en hals of het uit de knoop halen van zijn manen. Hij deinst niet meer terug, staat fijn ontspannen te eten en laat me mijn ding doen. Mooi. Toch weer met voer, het is echt een ingewikkeld proces met hem. 

Van hieruit stap voor stap weer verder. Hieronder een paar foto's van vandaag. In zijn wintervachtje. 

3 augustus

En het wordt vervolgd. Na een klein poosje heb ik het werk in de longeerbak hervat. Hij staat in de paddock  waar de ingang van de longeerbak rechtstreeks aan is verbonden. Ik open de draden en met rustig maar duidelijk positie innemen, loopt hij er zelf, inmiddels rustig,  in. Op heel kleine bewegingen gaat hij van stap naar draf en galop en terug. Op beide handen. Zijn binnenoor is constant op me gericht, hij kauwt en hij likt langs zijn mond. Allemaal tekens dat hij zich vertrouwder gaat voelen. Ik benader hem tussendoor, geef hem een aai en loop weer weg. Ik merk duidelijk dat de arrogantie afneemt en het respect groeit. Ook in de angst zie ik wat veranderen, het vlakt iets af. De scherpe randjes verdwijnen. 

Fox geeft zeer sterke reacties op lichaamstaal. De schieterigheid houd ik constant onder controle. Ik sta het niet toe. Vandaag kreeg ik het idee om midden in de longeerbak een positie in te nemen waarbij ik "vertel" dat de signalen die ik maak dan even niet voor hem bedoelt zijn en ik steek mijn armen in de lucht, draai rondjes en zwaai met mijn armen. Geweldig, Fox raakt niet in paniek, is wel alert en kijkt wat verbaasd en vragend. Daarna, als ik afsluit en hem de paddock weer instuur is daar de ultieme beloning voor  mijzelf. Drie keer achter elkaar een ontspannen bries! Ik hoorde het nog niet eerde bij hem. Top, duidelijk signaal dat het stresslevel laag is gebleven tijdens het werk.  En toen ik met hooi en wat brokjes in een emmer aankwam stapte hij resoluut naar de voerplek zonder eerst te wachten tot ik me omdraaide en weer weg liep. Super. Dit lijkt een keerpunt, voorzichtig naar een situatie waar hij de angst overwint en beseft dat hij me nodig heeften misschien zelfs wel dat ik te vertrouwen ben.

Hij krijgt de tijd. 

De hele sessie staat op onderstaande video. 

20 juli

Ik ben op dezelfde doortastende manier doorgegaan met Fox en liep toch tegen dingen aan waardoor ik me ging realiseren dat de aanpak me niet zou brengen wat ik voor ogen heb.  Zijn karakter laat zich goed lezen en naast angst speelt een grote factor brutaliteit en arrogantie mee. 

De manier waarop met hem is omgegaan tot hij hier kwam heeft hem gevormd in gedragingen naar de mens zoals hij is nu. Die omgang heeft eerst de angst doen ontstaan, heeft later die angst deels weer doen verdwijnen maar heeft ook arrogantie en brutaliteit doen groeien. Er is nu een situatie ontstaan waarbij de arrogantie en brutaliteit een groter deel van zijn gedrag bepaalt dan dat de angst dat doet.

Deze gedachten maakten me duidelijk dat er een ander plan van aanpak in moet worden gezet om deze gedragingen om te buigen naar iets goeds en werkbaars. 

Wat er nu gebeurt is dat hij zich laat raken als hij zijn brokjes staat te eten. Met één beentje op rust laat hij zich raken en bekloppen van voor tot achter.  Staat hij echter gewoon in de paddock en benader ik hem normaal, gaat hij er blazend vandoor.  Als ik hem brok geeft "beloont" hij me met toestemming tot aanraken maar is er geen eten in het spel, speelt hij dus tikkertje met me. Met andere woorden, ik lijk afgericht op zijn grillen en grollen. Niet helemaal de bedoeling natuurlijk.

Vanaf gisteren negeer ik hem volledig. Hij staat op de eerste paddock waar ik vaak doorheen loop. Ik richt mijn blik en aandacht op het punt waar ik heen loop en negeer hem volledig. Binnen anderhalf uur hinnikt hij al drie keer naar me terwijl ik zijn stem nog niet eerder hoorde. Alsof hij wil zeggen: Hee, dit is niet de bedoeling, je wijkt af van mijn regels. Bij het uitdelen van de brok is hij laatst aan de beurt en ook dan negeer ik hem. Ik loop naar de anderen zoals ik altijd doe en geef Habib en Cappy met de brok een kriebel en een liefdevolle aai. Fox volgt me op de voet, wacht bij de draad, hinnikt en volgt me weer op de voet als ik bij hem terugkom, hem wederom negeer en zijn emmer een stuk verderop neerzet. 

Een interessante ontwikkeling die gaande is.....wordt vervolgd. 

4 juli 2021

Fox werd gebracht vandaag. wat een leuk kereltje om te zien. Met zijn looks ondanks zijn 1,37m. net een groot paard, geweldig wat een uitstraling. Een half jaar geleden verwilderd liefdevol opgevangen door Nathalie die al heel wat heeft bereikt maar haar grens heeft bereikt in de progressie die ze met hem kon boeken.  De drukke pensionstal was daar ook debet aan.  Fox ontwikkelde zich als een wat eenkennige pony die, op zijn zachts gezegd,  niet zo'n hoge pet opheeft van drukke (jong)volwassenen en hij maakte het zichzelf daardoor onmogelijk om er te blijven.

Hij is de hele middag wat afwachtend als hij me ziet, even aftasten. Is ze te vertrouwen , laat ik het voorzichtig in overweging nemen, lijkt hij te denken. Geweldig kado dat hij me dan vroeg avond geeft door zich zo te laten pakken. Ik ga aan het werk met hem in de longeerbak. Eerste kennismaking waarin hij mag ontdekken dat hij zich aan me over kan geven. En of hij dat doet! Na een kwartier vraag ik hem bij me, hij stapt kordaat op me af, laat zich overal aanraken en kloppen en volgt me los als een hondje. Wauw! 

Bij de start wat brutaal en eigenwijs. Er is wat "om hem heen" gelopen merk ik. Met iets té veel voorzichtigheid. Door binnen zijn grenzen te blijven, wordt hij steeds onzekerder voor datgene wat hij nog wat spannend vind. Fox is echt een dapper ding, vol zelfvertrouwen en zelfbewust. Maar hij is in bijzijn van mensen enorm onzeker en rillerig. Door hem resoluut en doortastend te benaderen, als het ware spiegelend aan zijn eigen persoonlijkheid, kunnen zijn grenzen al gauw in vertrouwen opgerekt worden over de "enge" dingen heen en heeft hij ook meteen vertrouwen in de mens die dat doet. 

Ik had de camera erbij gezet en heb een compilatie gemaakt van deze sessie die hieronder is te zien. En daaronder wat foto's van net na aankomst.