Belle

4 oktober

En dan krijg ik een kroelfoto met haar nieuwe vriend op de app. Geweldig. Dit hoopte ik zo en jawel, het is gelukt. Hier was ze met Roos net nog niet zover en nu op haar nieuwe plek is het een geweldig bij elkaar passend koppel. Ik ben zo blij!! 

28 september

En het is gelukt! Belle gaat wandelingen en ritjes buiten maken en heeft ook nog een leuke vriend. Het bericht dat ze elkaar meteen accepteren is dan de kroon op deze mooie dag. 

Wat wil ik nog meer, dankjewel!

hieronder de foto's die ik kreeg van meteen na aankomst. 

20 september

En nu, een maand later besluit ik dat het nu wel echt rijd is voor haar om die nieuwe ultieme plek te gaan zoeken.

Ze is er klaar voor weer nummer één te worden  bij een nieuw mens voor haar alleen. En het is tijd mijn handen vrij te maken om mij te richten op de projecten die het ook weer zo hard nodig hebben. 

De advertentie is geplaatst en zeker weten komt die ene die weer helemaal bij haar past en haar in het hart zal sluiten zoals ik dat heb gedaan. 

6 september

En echt, weer ging het mis. De plek in de hals begon weer te zwellen en ik heb onmiddellijk een afspraak gemaakt bij de kliniek om te laten onderzoeken wat er toch aan de hand zou kunnen zijn. Helaas een wachttijd van meer dan een week maar bij tussentijdse controle door de plaatselijke dierenarts werd me verzekerd dat, al leek de situatie erg naar, er kwam weer wat push uit,  deze wachttijd niet erg was. 

Bij de kliniek is er een foto gemaakt van de hals en daaruit bleek dat er in ieder geval niks inzat wat er alsnog uit zou moeten. De dierenarts adviseerde me dat het maken van een snee dwars door de pushplek heen wellicht de doorstroming van de afvalstoffen zou  stimuleren.  Ik heb zijn advies aangenomen en zo gebeurde. Daarna voor 2 weken antibiotica om mogelijke bacteriën die genezing zouden belemmeren te doden en buiten de wond dagelijks wassen en schoon houden. 

Dagelijks heb ik een van de twee vliegendekens die ik gebruikte gewassen om de vliegen geen kans te geven de wond te raken en de wond aan de buitenzijde dagelijks gewassen met zilverwater.  Het ging vanaf de eerste dag heel goed.  De verdikking is weg aan het trekken zelfs en de wond ziet er mooi uit. En het lijkt nu dan toch echt van binnenuit  te genezen. De foto is van enkele dagen geleden. 

*en eronder een foto van 2 weken later. Het gaat geweldig! De verdikking  is ook nog maar minimaal.

Afgelopen zondag maakte ik weer een heerlijke buitenrit want pijn heeft ze nu helemaal niet meer.  Het was weer een prachtige rit en wat vindt ze het leuk om te doen. Haar toekomst ligt zeker bij iemand die dat met haar wil gaan doen. Oortjes erop, vrolijk. Genieten is het!

20 augustus

Een bijna 2 uur durende staprit naar en door het bos. Geweldig! Een 5 jarig paardje, zo koel in het koppie, zo verbonden.  We doen het samen meid!

Filmpje hieronder met wat beelden die ik zelf rijdend maak. De foto's zijn van een vriendin uit de buurt die ik even belde net voor ik daar voorbij reed op de terugweg.  Lief dat ze wat foto's wilde maken

 19 augustus

Ik verwijderde de advertentie op MP voor haar.  Ik merk dat de energie die mogelijk vertrek van hier bij haar oproept, energie van vertwijfeling is en onzekerheid.  Ze is er nog niet aan toe en ik besloot vandaag haar nog een poosje te houden zodat ze nog wat zelfverzekerder kan worden en zelfstandiger. Het is goed meidje. Je bent me zó lief. 

 11 aug

Het abces leek eerst mooi te helen maar toch ontstond er wederom een zwelling. Die heeft de tijd gekregen weer te rijpen en na een poos brak het vanzelf weer open.  Ik heb haar natuurlijk weer even niet gereden. De teugels zouden de gevoelig plek kunnen raken en dat wilde ik voorkomen. Na een poos kon ik gelukkig stellen dat de plek echt rustig werd en mooi ging helen. Het is iets een verdikking gebleven en de laatste korstjes hebben zich gevormd nu. Tot zover het minder fijne nieuws.

Ik kreeg tussentijds mijn derde paard bij huis wat mij de vrijheid gaf met mijn grote vriendin Belle van huis te gaan. Ik had steeds het gevoel dat ze dat namelijk echt heel leuk zou vinden. Nu de binding en het vertrouwen inmiddels groot zijn, leek me dat echt het ultieme voor haar. En dat bleek ook zo! Het in de bak rijden was een mooie start om het vertrouwen in de ruiterhand en ruiter weer te doen groeien, maar het is zeker niet het werk waar ze van geniet.

De eerste wandeling die ik met haar aan het halster aan de hand maakte hier het buurtschap  was een heerlijke wandeling. Belle is in haar onervarenheid al heel zelfverzekerd, laat zich gemakkelijk van de andere 2 scheiden en loopt resoluut met me mee. Oortjes erop en blij.   Natuurlijk is ze onervaren en kijkt nieuwsgierig in de rondte.  Maar ze vindt het leuk en haar aandacht is te vangen. Auto's deren haar niet, een scootmobiel  geeft gespitste oren, een motor geeft geen reactie. 

Daarna wandeling en ritje gecombineerd. En ook dat was heel fijn om te doen. Van het erf wegwandelen, daarna een stukje rijden. Daar waar ik wat onzekerheid bespeurde, stapte ik af en wandelde weer een stukje.  Dan weer opstappen en zo maakte we een leuk ritje. Mijn dochter was toevallig in de buurt en zij maakte bij thuiskomst nog een paar foto's en ik had de telefoon bij om wat te filmen. 

Wat is zo sterk vermoedde is zeker ook wat het uiteindelijk moet gaan worden voor Belle. Een mooie plek bij iemand aan huis met een soortgenoot als vriendje en lekker naar buiten. Met een ander paardje of pony samen zou natuurlijk helemaal het ultieme zijn,  maar zo alleen met iemand die ze vertrouwt is zeker ook mogelijk. 

Hoe mooi zou het zijn die ene persoon te vinden die zich tot haar aangetrokken voelt zoals ik dat doe en haar ook de ruimte geeft voor verdere groei. Dit ontzettend lieve, dankbare en aanhankelijke dier heeft zoveel leed en verguizing moeten ondergaan. Ik wil niets liever dan een verder leven voor haar waar ze omringt wordt met liefde en aandacht en waar ze gehoord en gezien wordt.  Bij iemand die samen met haar wil groeien en de wereld verder ontdekken. 

Hieronder een korte video van een wandelingetje en ritje. Een een paar foto's daarvan

24 juni

Belle, ze glanst in ogen en lijf en ziet er fantastisch uit. Thuis voelt ze zich, tevreden en blij. Heerlijk!

Het rijden gaat  mooi en steeds wat beter, ze gaat haar lijf elke rit weer wat beter gebruiken.  Struikelen, wat ze veelvuldig deed,  doet ze niet meer. Ze is ontspannen en blij en aan het eind van de rit laat ze haar lijf volledig los en is zo tevreden! De ritjes om de dag maximaal, duren niet langer dan 20 a 25 minuten, veel stappen en even draven. Balans vinden, zachtjes iets schakelen.  Geweldig. Mijn hartendief, deze prachtige Belle.

5 juni

Wauw, wat bijzonder wat er weer is gebeurt met Belle. Recentelijk ontstond er aan de linkerzijde van haar hals een zwelling.  Zeer gevoelig, ze duldde haast niet dat het aangeraakt werd.   Ik heb een aantal dagen lijnzaadpap gemaakt omdat ik een abces vermoedde.  Ze vond deze behandelingen wel  fijn. Met een oude sjaal rond haar hals kon ik de dikke warme pap zachtjes erop wrijven.  Na een aantal dagen zakte de plek uit richting slagader en durfde ik niet langer te wachten.  Ik was er niet gerust op dat het abces naar buiten open zou breken maar misschien naar binnen de bloedbaan in.  Dat is levensbedreigend.

De dierenarts kwam en scheerde eerst de plek.  Wat we toen zagen was voor mij verbijsterend. Ik weet dat zulke dingen gebeuren in de louche handel maar werd er nog nooit zo mee geconfronteerd. Belle had namelijk duidelijk een "ritssluiting" op de plek van de originele chip maar daar zat geen chip meer.  De hechtingen en het sneetje waren duidelijk zichtbaar.  Een stuk hoger zat een nieuwe Nederlandse chip met paspoort van nov. 2022 die de Nederlandse handelaar had geregeld waar ik haar kocht.   Ze heeft dus een Nederlands paspoort terwijl me is verteld dat ze met een vrachtwagen vol paardjes en pony's uit Roemenië is geïmporteerd.  

In principe is Belle gewoon "netjes gechipt met een Nederlands paspoort". Maar met dit achtergrond verhaal voelt dat wel  krom.  

Maar hoe dan ook. Ik ben dolgelukkig met het meidje. Ze is blij, vrolijk en gelukkig, is goed aangekomen, is het verlies van haar veulen vergeten,  werkt heel graag, hangt aan me en ik geniet met volle teugen. Dus uiteindelijk: eind goed al goed. Wat er ook met haar is gebeurd, en dat is veel vertelde ze in heel haar gedrag de periode toen ze hier net was,  het heeft haar hier gebracht. En dat is geweldig. 

Hieronder foto's met nieuwe vriendin Roos. Ze zijn verbonden door een gemeenschappelijk verleden van verwaarlozing, ongezien zijn en geweld.  Prachtig hoe Roos zich meteen al optrekt aan Belle die in haar proces al zulke grote stappen heeft gezet, en daarnaast zelfvertrouwen en innerlijke kracht heeft herwonnen.

Op de laatste foto is de wond van het abces zichtbaar. Het herstelt mooi en de pijn is nagenoeg weg merk ik.  Dagelijks spoelen dat het niet te snel helemaal weer sluit,  maakt dat het vlot herstelt.

21 mei

Belle gaat fijn!  helemaal hersteld en het rijden gaat prachtig.  Mooi hoe ze de hand al wat volgt, lengtebuiging maakt op buitenteugel, stopt op een uitademing.  Alles in stap, leren de ruiter en ruiterhand te vertrouwen. Dan een drafovergangetje, klein stukje draf...blijf op je eigen benen lopen meidje... en weer stap. Ontspan. Heerlijk om te doen.

Deze afgelopen week met de komst van 2 veulens had ik even wat minder aandacht voor haar en geniet ze van weidegang samen met vriend Benji

 25 april

De tandarts kwam voor Belle. Wat deed ze het netjes, en ook de smid was weer van de partij. 

De osteopaat zal zeker verlichting geven voor nek en rug.  Want ook die is nog steeds wat gevoelig.  De witte vlekken rond de schoft duiden op een niet passend zadel in het verleden en de gevoeligheden op de rug lijken daar ook hun oorsprong te hebben. Langzaam maar zeker het lichaam op orde maken. Het kon gewoon niet in één keer.  Maar het komt goed!

De osteopaat heeft alle vaste spieren in de bovenlijn en schouders losgemaakt en ik kan weer aan het werk. Belle mag nu leren dat met het laten vallen van de hals haar lijf comfortabel kan voelen. We gaan ervoor. 

Vooral blij nu met de open uitstraling en blijheid. Geweldig!

Hieronder foto's van de tandartsbehandeling. 

19 april

Eerst rustig een paar weken bijkomen van de heftige verlossing en nu is Belle weer helemaal in goede conditie. Fris, vrolijk en gek op aandacht. Ook zijn we weer lichtjes aan het werk gegaan. Rijden nog even niet want de tandarts komt eerst nog morgen.  In de longeerbak ben ik vrij met haar bezig en soms met wat balkjes om spelenderwijs kracht te ontwikkelen. Ik zie haar lichaam veranderen. De weggevallen broekspier wordt al voller. Nu het bekken recht staat is het achterbeen gebruik stukken beter.

Vóór is het nog niet helemaal wat het zijn moet. Linksom gaat mooi maar rechtsom loopt ze strak en te scheef en is ze erg onrustig met haar hoofd.  De fikse strakke onderhals maakt duidelijk dat er al  lang een blokkade is. Sowieso heeft ze langdurig met een scheef bekken gelopen en is ze ook zo bereden. Het kan zomaar zo zijn dat ze met het scheve bekken zadelmak is gemaakt. In dat goed denkbare geval is het niet vreemd dat dit de gevolgen zijn. De  "hulptroepen" zijn onderweg en ze wordt binnenkort, waarschijnlijk maandag,  weer goed onderzocht en behandeld. 

Hieronder wat foto's van het glimwormpje gisteren na het werk.  En een serie van vier waarop het moment van opgooien van het hoofd te zien is.

28 maart

Belle werd afgelopen zaterdag na een dag vol weeën en onrust door de dierenarts verlost van haar overleden veulentje.  

Een liefdevol en rustig afscheid zie je op de korte video hieronder. 

Belle maakt het weer goed. Omdat er nog geen melkproductie was, kan ze er relatief eenvoudig overheen stappen. Knappe meid!

28 februari

Belle werd niet meer gereden op de plek waar ik haar vandaan heb omdat ze lastig en opstandig werd met rijden. De toenmalige eigenaar verwees het gedrag naar de dracht.  Maar met de foto's die ze me liet zien  van het rijden bedacht ik mij dat de reden van het gedrag wel eens een heel andere oorzaak kon hebben. Belle werd met het hoofd op de borst gereden en dat geeft veel spanning in een paardenlichaam. De atlas komt onder spanning met de bovenste nekwervels. De onderhals drukt uit, de rug wordt hol waardoor lendenen verstrakken, voorbeen van de bolle kant raakt overbelast, schouders komen vast te zitten, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Kortom. Het hele lijf van een paard gaat op slot als je al iets achter de loodlijn rijdt met het hoofd, laat staan dat je het hoofd gekruld op de borst trekt.

En Belle raakte er opstandig van. Gelijk heeft ze! Ik wilde graag uitzoeken of ik haar kon rijden en of ze dat lichamelijk aankon nog in dit tadium van haar dracht. Dus zo gezegd, zo gedaan. Zadel en hoofdstel aangemeten en aangepast. En heel even maar wat rond stappen en heel veel belonen. Ze deed het heel mooi. Ik merk inderdaad dat ze meteen wilde duiken naar haar borst met het hoofd en erg onzeker is. Met wat aanmoediging durfde ze de hals toch snel al een fractie uit te leggen. En het rijden op zich, het opzadelen en opstappen gaf geen enkel gevoel van spanning of afkeer.   Zo kan ik mooi wat aan zwangerschapsgymnastiek doen onder het zadel en het rijden bevestigen op een goede en vriendelijke manier. Heerlijk om te doen en ik voel haar dankbaarheid  sterk.  Wat ben ik weer blij met dit dier!

Hieronder een korte video van wat rondjes met zadel en hoofdstel in de longeerbak en het rijden in de rijbak.

27 februari

Een razendsnelle vooruitgang bij Belle wat zelfvertrouwen en blijheid betreft. Ze fijn! Dagelijks een poosje aan de hand op het lange gras van het land achter mijn perceel,  Uitgebreide poetsbeurten,  vrij werk in de longeerbak. De aandacht doet Belle goed en ik zie haar groeien. 

De osteopaat was bij haar en constateerde dat er problemen waren in het bekkengebied. Hij heeft haar goed kunnen helpen. Gelukkig maar! Anders zou de geboorte van haar veulen wel erg moeilijk kunnen worden.  

In de longeerbak leert ze snel. Goed met aandacht al het oor al 

vaak aandachtig op me gericht. De behandeling van de osteopaat heeft haar goed gedaan want in beweging is er duidelijk meer balans. 

Het contact met de andere paarden gaat steeds fijner.  Belle wordt wat toegankelijker en minder afwijzend. Haar verkoudheid wordt duidelijk minder want verzwakt als ze was en dan nog verminderde weerstand door de verhuizing had een verkoudheid tot gevolg.

Hieronder wat beelden in de longeerbak. Ze doet enorm haar best.

12 februari

Hoe een uitstraling door heel veel aandacht, liefde en ruimte  in twee dagen kan veranderen. Duidelijk al verzachting, iets opening "misschien mag ik er wel gewoon zijn, ben ik waardevol". Fantastisch

10 februari

Belle is hier ook om verder te beleren maar vooral is ze hier om blij te worden, gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen, vertrouwen  te krijgen dat het leven mooi is en zal blijven voor haar,  haar dracht in rust uit te dragen en te genieten van de zoogperiode samen met Tracy en Gita en hun kleintjes.  Vooreerst wennen aan Gita en dan heerlijk samen met haar kunnen optrekken.

Hieronder  foto's van de eerste avond. Natuurlijk meteen in een mooie warme deken want wat heeft ze een glad zomers velletje.  Ze heeft niet veel buitenlucht gezien deze winter, dat is duidelijk.