Melissa

17 juni

In voorbereiding op de terugkeer naar huis van Melissa ben ik het huiswerk aan het schrijven voor de eigenaar. Loslaten van datgene wat zo mooi vorm krijgt en zo hoopvol ontwikkelt maar waar nog zo'n lange weg is te gaan. Ik vertrouw erop dat het goed gaat, langzaam maar zeker.

De beenzetting rechts achter, het been waarop ze nog niet helemaal rad op loopt, vertoont een kleine bijna onzichtbare afwijking. Ze kantelt de voet nu halverwege de beweging op de teen, buigt het kootgewricht net niet helemaal door en landt op de teen. Zo blijft de beweging rechts achter net wat achter op links, het been dat wel normaal wordt neergezet. Ik zie het en houdt er rekening mee in bijvoorbeeld mijn korte draftraining gisteren door haar goed recht te stellen linksom, even tegen de grens te laten lopen en te stoppen. Mijn gevoel dat spreekt op dat moment. 

Zulke ogenschijnlijk kleine dingen kunnen een grote invloed hebben op het herstel van Melissa. Langzame opbouw met veel aandacht is van belang en dat gaan we verzorgen. 

 15 juni

Vanavond wilde ik graag eens bekijken hoe de drafbeweging van Melissa inmiddels is. Dit weekend gaat ze naar huis en zal haar eigenaar de revalidatie verder zelf gaan doen met regelmatig een les ter ondersteuning. Natuurlijk was het daarom voor mij belangrijk om te bekijken hoe het gaat in de kracht, in de rust en in de ruimte van haar beweging. De stap ervaar ik onder het zadel en in het grondwerk een stuk beter. Ruimer met meer lengtebuiging en meer gedragenheid. 

Door haar draf was ik aangenaam verrast. Rechtsom wat gemakkelijker nog dan linksom. Net nog niet helemaal rad. Maar zeker met veel meer ontspanning en ik zie de ontwikkeling in kracht achter. Zéér tevreden!

Galop is ze nog niet aan toe, ik probeerde het maar dan vervalt ze in krabbelen.  Nu nog een poos met de stap de kracht verder ontwikkelen voor de basisgangen draf en galop te gaan rijden. 

Hieronder een korte video van een vrije werk. 

 12 juni

Hard gewerkt deze week en wat een inzet toont Melissa. Het was een ontdekkingsreis wat het best werkt om dit karakterdiertje echt aan het werk te zetten en het gewoontegedrag van: dan maar hard, met veel te veel buiging in de hals en vallend op de voorhand, te doorbreken. 

Aan de longeerlijn stappen en buigen waren de eerste oefeningen maar ik was niet helemaal tevreden met hoe ik door kon komen bij haar. Ze is er lang al mee weggekomen om het op haar manier te doen en ik heb directer contact nodig dan dat ik met de longeerlijn heb en daar verandering in te krijgen.  

Mee lopen aan de hand en zo de overgangen scherper maken, niet progressieve overgangen van draf naar halt en achteruit en dan weer scherp voorwaarts.   Alles in het werk stellen om de achterhand te activeren en het bekken te kantelen. Dan even de lengte van het (extra lange halstertouw) gebruiken om haar rond me heen te laten stappen in lengtebuiging.  Deze werkwijze bevalt me heel goed en daarmee krijg ik haar echt aan het werk. Heel leuk om te doen! 

In rijden is er een mooie progressie wat lengtebuiging betreft. De behandeling heeft haar zeker goed gedaan.   Ook hier prijs ik haar inzet.  In de ophoudingen naar halthouden nog wat tegendraads en achterwaarts gaat maar niet van harte. Het is moeilijk voor haar maar ze dóét het. Langzaam ontstaat er wat gevoel voor de ophouding naar halt op ademhaling.  In de lengtebuiging zeker ook goede vooruitgang, het te ver doorbuigen van de hals, zeker rechtsom, is een aandachtspunt. De ruimte van de stap ben ik heel tevreden over, de gehaastheid verdwijnt als ze rechtgericht is. Rechte stukken rijden met het hoofd rechtuit en op beide teugels is zeker ook een aandachtspunt. In het rijden van achten met stukjes rechtuit ertussen gaat het al heel mooi. Heel tevreden en erg leuk om te doen!

Kortom, een leuke week met een ontzettend fijn en meewerkend meiske!

Hieronder vind je de beelden van de eerste 2 dagen van deze afgelopen week.  Ik heb het originele geluid eronder deze keer. De uitleg hierboven wordt op deze korte video mooi in beeld gebracht.

3 juni

De osteopaat is geweest en Melissa is heerlijk behandeld met goed resultaat!  Inderdaad zat ze muurvast in de rug en de osteopaat had er de handen aan vol. Het blijkt dat ze met een gekanteld bekken stond en dat het niet meer terug kon buigen. Ze staat als gevolg daarvan al een poos met een holle rug. Dat ze niet in staat was tot nog  enige ruimte in de beweging is dan het gevolg, dat ze loperig wordt is inderdaad ook helemaal logisch. Wat ik eerder al schreef: ze kón niet meer buigen en achterbenen onderbrengen, en als je dan gaat rijden, moet ze een manier vinden om het voor haarzelf op te lossen. Het kan dan niet anders dan dat ze volledig op de voorhand hangt met een holle rug en achter zich aan "slepende" achterbenen in verkorte ongecoördineerde pasjes. Voorbeen van bolle kant en achterbeen van holle kant hebben het dan het zwaarst te verduren. Bij een naar beneden vragende teugelvoering kan ze alleen nog maar hard gaan lopen om enigszins in evenwicht te blijven en voor haar eigen gevoel niet op de knieën te vallen. 

Er is me in het werk voor deze behandeling nog, opgevallen dat Melissa eigenlijk helemaal niet zo loperig is. In de longeerbak met de staparbeid moest ik er steeds meer aan gaan werken om haar te activeren. Dat lijkt dus haar natuurlijke aard.  Ze kreeg heel iets van lengtebuiging waardoor ze iets meer ontspanning ging voelen en ietsje gemakkelijker kon stappen wat maakte dat het loperige om in evenwicht te blijven niet meer nodig was. Ook de enkele voltes draf die ik deed liep ze wat traag. 

Kortom, het mysterie ontrafelt zich. Vanwege de lange rug die ze heeft, de langdurigheid waarmee deze te zwaar is belast, vanwege haar gekantelde bekken en "doorgezakte" dragen van de ruiter, en vanwege de strakheid van de rug is besloten haar rug röntgologisch te laten controleren. Als dat goed blijkt kan de revalidatie echt pas goed van start. 

Haar beweging na de behandeling is al veel losser en dat moet heerlijk zijn voor haar. De oude gewoonte eruit werken; het zichzelf beschermende automatisme van zich onmiddellijk vastzetten in de rug als er iemand op gaat zitten, is nog een grootste obstakel dat genomen moet worden. Eerst de foto's en duimen voor de goede afloop.

29 mei

Deze week heb ik besteed aan het zo los mogelijk maken van de spieren van Melissa.  Ik ondersteun haar homeopathisch hiermee en doe veel staparbeid in de longeerbak. Alleen stappen, want haar problemen maken dat ik draf en galop zeker niet verantwoord vind.  Ze doet haar best me iets van lengtebuiging te geven en zo haar spieren zo los mogelijk te maken.  Dit valt helemaal niet mee voor haar met haar vaste rug, maar ze probeert het. Ze is een heerlijk werkbaar paardje dat met inzet bezig is en geniet van de aandacht en het samenwerken.  Haar temperament is goed onder controle te houden en ze stapt heerlijk in het rond.  De behandeling van woensdag zal veel voor haar gaan doen en dat is nodig. 

31 mei

Op onderstaande video zie dat ze op rechte lijnen op 2 hoefslagen loopt en ik laat zien dat ze nagenoeg recht is. In de longeerbak toon ik aan hoe vast haar rug zit en hoe je kunt zien dat  lengtebuiging enorm moeilijk is vanwege de vastzittende rug. 

24 mei

Mijn eerste werk met Melissa vandaag. Ik gebruik daar zoals nagenoeg altijd mijn longeerbak voor om een dier in de vrije beweging te kunnen bekijken. Nu extra voorzichtig want het gaat zeker niet goed met haar beweging. Heel rustig ben ik bezig en het lukt me in 3,5 minuut de spanning af te laten vloeien en haar in  ontspannen stap te laten bewegen met daarna zowel linksom als rechtsom twee voltes heel rustige draf. Paar kleine schietmomentjes maar dit heeft haar geen schade gebracht. Ik heb goed kunnen zien hoe ze beweegt en inderdaad was het een bevestiging van mijn eerste gedachtes van gisteren. Heel strak lijf, heel korte beweging, zeer beperkt achterbeengebruik.

Op de video hieronder is deze korte sessie van rond de 10 a 11 minuten in zijn geheel te zien. 

23 mei

Daar is ze dan. Melissa. Haar eigenaar brengt haar,  en ook zij wil zich graag verbeteren. Haar rijtechniek zodanig aanpassen dat ze zelf kan bijdragen aan het blijvende herstel van Melissa. Geweldig dat het besef er is dat rijden van grote invloed is op het ontstaan van problemen of de terugkeer daarvan. 

Melissa is een vriendelijke, innemende en vrolijke sportieve haflinger van 14 jaar. Als ik haar in haar paddock zie bewegen valt me meteen op dat ze scheef is,  buiten proporties. Ze kan als ze zich in de paddock beweegt de buiging linksom niet normaal maken. Ze "valt om" in een hoek van zo'n 30 graden, kruist haar buitenvoet om haar binnenvoet,  zet achtervoeten in korte passen bij en maakt zo haar draai.  Bijzonder om te zien maar het maakt me ook meteen duidelijk dat de rug van dit dier muurvast moet zitten en dat ze niet in staat is tot enige lengtebuiging naar de bolle kant. 

Als ik kort  wat dingen voel aan haar lijf constateer ik meteen een gevoelige rug die vast zit op twee plekken, een gevoelige band, een (licht) broken neck syndrome en een duidelijk verschil in lossigheid van de schouders, of beter gezegd een minder en een meer vastzittende schouder. De onderontwikkelde achterhand valt me op  en de sterk ontwikkelde voorhand.  Als je voor en achterkant van dit paardje bekijkt, lijkt het niet bij elkaar te horen. Melissa heeft duidelijk de ruiter niet echt gedragen maar aan de spierontwikkeling te zien heeft ze gelopen met de hand van de berijder als vijfde been om op te steunen. Fantastisch dat de eigenaar me ook om hulp vraagt om haar rijtechniek te verbeteren!

Er wordt me verteld dat ze loperig is en dat door de tijd heen haar beweging erg is verkort. Helemaal logisch. Dat kán ook niet anders. Met al deze informatie ga ik aan de slag. Het eerste wat me te doen staat is een osteopaat en masseur en ontgiften van alles wat die behandelingen los zullen maken. Daarmee begin ik nu al omdat de training die ze naar de behandeling (2 juni a.s.) toe  gaat krijgen het proces van zuivering en losmaken van het lijf al in gang zet.

Wort vervolgd, een mooi project waar ik weer met alle liefde en aandacht mee bezig ben.