Deseado / Aaron

 

22 mei

 

Het moment is daar. Aaron heeft mij niet meer nodig. Alles wat nodig is, is gedaan.   Aaron kan de wijde wereld weer in.  Op een plek waar hij gezien wordt en naar hem wordt geluisterd. Met een maatje, allerliefst op een privéplek.  Waar het contact het belangrijkst is, de interactie en begrip bovenaan staat. Dus ik ga op zoek met deze wensen/eisen voor Aaron.....

 

En vind!

Een prachtig gevoelsmens meldt zich en ze komt op bezoek. Mooi warm bezoek. Aaron heeft het laatste woord vertelde ik haar telefonisch voorafgaand aan het bezoek. Hij mag tonen of hij het ziet zitten.  Ze is er blij mee, fijn.  En Aaron kiest. Hij geeft zich vol overgave, wat geweldig. Liefde van twee kanten. Zo'n mooie basis om te starten.

 

De plek is geweldig. Samen met één paardenvriendin achter de boerderij op een mooi stuk land met een schuilstal.  Nu nog alleen een dak om uit de zon te kunnen, voor de winter met 3 wanden gesloten. Fantastisch. 

 

Hieronder de foto's van aankomst en een lekker rolmomentje op een korte video.

 

7 mei

 

Hieronder vind je een korte video waarop ik buiten op straat rijd in stap met Aaron.  Er zijn me in de periode dat ik dat ben gaan doen enkele zaken opgevallen. In eerste instantie wat ik hoor. In de rijbak herken ik een ondertredend achterbeen als ik het ga voelen, én horen als een sterkere stap op de bodem. Buiten op de verharde weg is het geluid natuurlijk veel duidelijker. Wat dan opvalt, en ook volkomen logisch is gezien zijn overbouwdheid nog,  aan het geluid dat Aaron maakt is dat de achterbenen nauwelijks hoorbaar zijn. De voorbenen in vrije beweging wanneer ik geen rechtrichtende hulpen geef zijn daarbij ongelijk van geluid en dus ongelijk van kracht en zwaarte.  Deze korte video laat prachtig horen dat de belasting van het voorbeen van de bolle kant (links) het been is dat het zwaarst draagt.  

 

Een logisch gevolg dat wanneer nu Aaron getraind zou worden in de rijbak met zijn hoofd in de krul en dan onvermijdelijk  zwaar op de voorhand leunend, dat de kans op blessures aan het linker voorbeen op de loer liggen.  Vandaar dat ik voor Aaron een hele lange periode van buiten rijden nodig vindt. Wat slingerlijntjes om hem op de rechter schouder te zetten,  van het hoofd afblijven. Alleen stappen, stukjes galop erbij eventueel. Maar altijd rechtdoor buiten en in vrijheid voor.   Paar keer in de week is voldoende maar mag meer.  De optimale kans zo geven tot een goede ontwikkeling en groei. 

 

2 mei

 

Het gaat goed met Aaron.  De balans is gevonden. Vaak  opzadelen, heel duidelijk en consequent, vriendelijk zijn  soms net aanwezige ontwijkende gedragingen doorbreken  en hem met niet meer confronteren onder het zadel dan een kort ritje naar buiten.  Nagenoeg elke dag, wandelen of rijden. En dat werkt. Het bevestigt voor hem dat er niks vervelends gaat gebeuren, hij raakt er meer en meer ontspannen in. Het buitenritje sowieso, maar ook de weg erheen in de zin van het uit wei of paddock halen, poetsen en opzadelen. Hij blijft open, sluit zich niet in zichzelf op maar hij is soms iets afwijzend, stapje achteruit kruien, hoofd wegdraaien voor het halster.  Kleine dingetjes die iets van weerstand tonen.  Dat zal hij in zichzelf moeten oplossen.  Hij wordt zeker toegankelijker wanneer hij weet dat we iets gaan doen samen.  Vandaag ging het heerlijk en hij was blijer. Deze aanpak werkt en dat is heel fijn om te merken. Ik ben er blij om! 

 

 

 

 

24 april

 

Aftasten in wat het werk met hem doet, wetend dat hij tussen de oren een heel stuk is opgeknapt. Op onderzoek wat hem blij maakt, wat bij hem past. Een paar keer een poosje in de rijbak en voelen, de camera op het statief en de beelden bekijken en invoelen. 

 

Hij is heel open met opzadelen, blijft erbij,  heel ontspannen met opstappen. Braaf en betrouwbaar in het rijden, wil het zo graag voor me doen.  Toch is er een maar. De weerstand zit heel diep voor het werk in de bak: De associatie bak/narigheid en de associatie been geven/ narigheid.  Dat maakt dat hij zichzelf  blokkeert. Ik rij er een keer doorheen. Wat schakelen in draf en in galop laten vallen.  Hij doet het, geeft een voorzichtig briesje maar hij laat zijn lijf geen moment echt los. Ik voel hem inwendig qua spieren op slot slaan.  Eén moment van overgave zou genoeg zijn als start. Het gebeurde niet. Duidelijk dat in de bak rijden nu niet de weg is voor hem.

 

Veel vaker al heb ik paarden het bakwerk volledig bespaart.  Dit  geldt vanaf nu ook voor Aaron.  Hij is zo mooi over zijn oververmoeidheid heen, maar dat evenwicht is zo weer beschadigd als ik hem met bakwerk ga belasten. 

 

In mijn zoektocht maakte ik een wandeling door het buurtschap hier. Wat een leuke ervaring. Oortjes erop een bries hier en daar en lekker stevig wandelt hij met me mee.  Verblikt of verbloost van niets. Laat zich heel gemakkelijk scheiden van de anderen, op de terug wandeling geen enkele trekkerigheid op huis aan.  De verbinding is er, hij volgt me op de voet met een mooi laag koppie en kijkt af en toe eens om zich heen. Wauw. Wat leuk dat je dit zo ontspannen doet. Geen associaties met narigheid, duidelijk geen enkele. 

 

Paar dagen later vraag ik een vriendin die bij me is of ze met de camera mee wil gaan voor ons eerste ritje onder het zadel.  Ik rij het pad af en voel een fractie onzekerheid. Paarden kunnen hun begeleider kwijt zijn als die op hun rug zit. Aaron gaf me iets dat gevoel. Ik heb een klein stukje naast hem gelopen tot de eerste bries. Ben weer opgestapt en daar was dezelfde rust als met de wandeling van enkele dagen daarvoor.  Geweldig. 

 

En zo valt de puzzel op zijn plek. We gaan lekker buitenritten maken vanaf nu en geen bakwerk meer. Wandelen en rijden buiten. Zodat hij aan alles went dat je op straat  tegen kunt komen.  In de toekomst als hij is uitgegroeid dat weer heel rustig opbouwen misschien. 

 

Er is geen twijfel bij me over de bestemming voor Aaron:

De plek zal een plek aan huis moeten zijn, of bij een particulier die één of twee stallen verhuurt. Geen pension. Aaron heeft het directe contact met zijn eigenaar nodig en moet als persoonlijkheid erkent worden. 

 

Aaron heeft een of enkele vaste paarden/ponymaatjes nodig. 

 

Aaron heeft een vaste berijder nodig. Geen bijrijders of rijdsters. Eén persoon die hem begeleidt, berijdt  en het liefst ook zelf verzorgt. Aaron heeft duidelijkheid in de leiding nodig. Zijn Spaanse afkomst verloochent zich niet. Hij verbindt zich enorm met zijn vaste begeleider en leunt op hem/haar.  Zodoende moet die persoon zelfbewust zijn en een dominant typje kunnen waarderen.  

 

Er mag van Aaron langdurig geen bakwerk gevraagd worden. Ik vind het erg belangrijk dat hij eerst uit mag groeien en in leuk werk weer plezier krijgt. 

 

 

 

 12 april

 

Mooi, Aaron wordt wat opdringerig, beetje brutaal of uitdagend. dat is een goed teken. En voor mij een signaal om nu, toch weer relatief snel, weer met hem aan de slag te gaan.  Rustig maar serieus weer aan de slag. De aanwezigheid van Pippi als maatje en ook Dunja waar hij erg goed mee is bevriend maakt het leven ineens heel anders voor hem. En dat is aan alles te zien en te merken. Ik ben er enorm blij mee dat dit zich zo positief ontwikkelt.

 

De osteopaat kwam voor Pippi en Dunja en ik heb Aaron ook weer mee laten nemen door haar. Even een fijne behandeling. Spiertjes losmaken en gewoon lekker verwennen.

 

Nu ga ik rijden. Rustig aan, ontspannen, niet veel eisend. De eerste rit in de rijbak alleen een poosje stappen en de tweede keer met een drafje erbij. Hij doet het mooi, zelfs kwam er na een aantal minuten een voorzichtig ontspannen briesje. Top!

 

Het zadel blijft perfect op de plaats door simpelweg een gelpad direct op de vacht achter de schoft te leggen, daar shabrak over en zadel. Gewoon top!  Een relatief eenvoudig brede boom zadel voelt hem en mij perfect. Heel blij mee

 

 

 

 

 23 maart

 

Aaron, "de ui afpellen" bij ieder paard en ook weer bij Aaron. In het werk met hem ben ik enthousiast, prikkelend op een bepaalde manier. "Ga met me mee in mijn enthousiasme" is daarbij de boodschap en Aaron wil dat, hij zet zich in. Toch voelde ik steeds ergens een terughoudendheid bij hem, moeite mijn tempo bij te benen leek het wel. Ik heb de intensiteit van het werk daarom al snel na het vorige verslag drastisch teruggeschroefd om hem de mogelijkheid te geven te laten zien wat helemaal uit hemzelf naar buiten wil komen.  

 

En dan toont hij me dat er inderdaad veel aan de hand is diep van binnen dat eruit moet, dat ruimte nodig heeft. Maar niet alleen dat, ook de weerslag op zijn lichamelijke gesteldheid toont hij me. Hij toont oververmoeidheid, verdriet en spierpijn. Verkramping haast. Alle eerdere stress vanaf zijn eerste jaren, zadelmak maken, beleren, verhuizingen vanuit Spanje naar hier met diverse  tussenstations. Het deed zijn welzijn geweld aan en hij zit vast nu.  Omdat hij het vertrouwen heeft  in me inmiddels om het te tonen, toont hij het. Prachtig. 

 

Oververmoeidheid bij en paard, ik maakte het eerder mee, noem het een burn-out want dat raakt qua klachten de kern nog beter. Een lijf dat niet meer mee kan en een geest die wel wil maar gewoon ook niet meer kan.  

 

De stap nu is therapeutisch en energetisch bezig zijn met hem. Veel aandacht, wandelen, alle liefde en begrip.  Later spelenderwijs zonder zadel misschien wat rondstappen of het bos in of hier de straat eens op.  Maar geen enkele druk om lichaamsversterkend- rechtrichtend te trainen. Aaron is enorm toegankelijk, dankbaar, echt een kroelpaard, met de ogen meteen half dicht laat hij het zich aanleunen.  Je krijgt de tijd kerel. Geniet van je verblijf bij me, je bent van binnen een krachtpatser!

 

Mooi dat het weideseizoen net is begonnen en hij dagelijks alweer een aantal uur met het koppie aan de grond kan.  Samen met vriendin Gita. Heerlijk.  

 

Hieronder voorlopig de laatste longeersessie in de rijbak met Aaron van enkele weken terug. 

 

 

 

 

 

7 maart

 

Vandaag met Aaron in de longeerbak  met bitloos hoofdstel en barebackpad. Zo blij te merken dat hij geen reactie geeft op de singel in de beweging. Dat is heel goed nieuws!  Ik had hem aan de  longeerlijn zodat ik net even iets meer aan het rechtrichten kon werken dan los mogelijk is bij hem.  In de eerste voltes draf meteen briesen liet me zien dat het inderdaad werkte. 

 

Verder wordt hij veel toegankelijker in het werk,  hij wordt blijer en het orenspel wordt vriendelijker. Hij is inmiddels echt mijn maatje en dat ook in het werk. Dat is voor hem een grote stap! Daar ben ik natuurlijk heel blij mee. 

 

Hieronder een stukje van het werk van deze middag.

 

 

 

 

 

 25 februari

 

En dan komt de nieuwe singel vandaag al binnen.  Natuurlijk heel benieuwd hoe Aaron überhaupt zal reageren als hij het zadel ziet en hoe hij zich zal houden als ik er mee bezig ga. Zal hij zich afsluiten of zal ik in contact kunnen blijven. Ik besluit de camera er bij te zetten en ondanks het onrustige weer met veel wind dit te gaan ervaren. 

 

Het overtreft mijn stoutste verwachting. De wind die vlagerig is en wat opwaaiend plastic van het voer tot gevolg heeft,  maakt hem wat kijkerig met poetsen. Maar buiten dat  gaat hij het contact aan met me, gaat er soms even uit; sluit zich momentjes even af,  maar komt meteen weer bij me terug als ik daarom vraag, terwijl ik bezig ben met  het zadel en de singel. Het zadel lijkt zo in eerste instantie aardig goed te liggen, dat zal hem niet storen in ieder geval.  Ik geef hem de vrijheid een keer rond me heen te  lopen met singelen en begrens zijn tweede poging daartoe. Hij likt en kauwt zelfs en de lichte spanning die hij ervaart ebt steeds snel weg. Paar rondjes lopen ging mooi. Wauw. Wat een cadeau. 

 

Hieronder de beelden van deze middag. 

 

 

 

 24 februari

 

Gisteren bezoek van de vorige eigenaar van Aaron.  Daar was ik enorm blij mee.  Ik was blij haar wensen in "gebruik" van een paard te horen en ook enige vertwijfeling voor wat betreft eigen kunnen. Het was verhelderend en bijzonder.  De ene persoon wil enkel zijn eigen kwaliteiten zien, terwijl de ander moeite heeft ze in zichzelf te herkennen. Ook mensen zijn boeiend en altijd bijzonder. 

 

Aaron zal met gemak in de toekomst een nieuwe plek kunnen vinden, hij is prachtig, innemend, een open paard en zelfs relatief onbedorven. Relatief omdat in het rijwerk  wonden zijn geslagen in zijn onbevangenheid. Onbegrip, grenzen overschrijden en pijn niet  signaleren en "gewoon" doorrijden hebben hem in het rijwerk zichzelf doen afsluiten.  De verantwoordelijkheid voor dit gegeven ligt verder in het verleden. In de wijze van beleren en de beperkte vaardigheden en inzichten van de handelsstallen waar Aaron is geweest. Op zijn vorige plek is duidelijk dat hij zich positief heeft ontwikkeld, heeft geopend en blij was met zijn "mens".  Dit gegeven schrijf ik volledig toe aan de wijze waarop deze vrouw met hem omging, hem steunde en hem de hulp gaf die nodig was. 

 

De lichamelijke problemen lijken overkomelijk. Ja, hij moet leren zijn lijf anders te gebruiken en ja hij moet vertrouwen gaan krijgen in  het rijden.  Maar de beperkingen in zijn lijf zijn door de osteopaat die voorheen bij hem was, in een wat zwaarder perspectief geplaatst dan dat ik ze gelukkig nu zie. En ook mijn eigen visie bij het zien van de beelden voordat hij hier kwam, was ernstiger dan wat ik lichamelijk nu zie. Tussen de oren vraagt Aaron de  meeste aandacht en zorg. 

 

Daarbij is de graad van belasting bij het ene werk volkomen anders dan bij het andere. Ik plaats enkel in recreatie omdat rijden naar de geldende sportnormen ieder paard schade toebrengt. Tot  daar structurele veranderingen een geïntrigeerd feit zijn, plaats ik geen  paard in de sport.  Recreatief buiten, dus in lange rechte lijnen op redelijk stabiele ondergrond, zonder druk voor en in vrijheid bewegend onder een ruiter met een aanvaardbaar gewicht, zal Aaron en geen enkel  paard schade toebrengen.

 

Als Aaron een nieuwe basis krijgt,  er bekend is hoe hij in grondwerk rechtgericht kan worden en hoe hij kan leren zijn achterhand wat te activeren en versterken, staat niets meer een gouden toekomst in de weg. Ik richt me helemaal op het bouwen aan vertrouwen in het werk met "iets" op zijn rug en voorlopig zonder een ruiter.  De elastieken singel is inmiddels onderweg. Geestelijke bevrijding  in het werk met zadel is het hoofddoel, lichamelijk versterken het tweede. 

 

 

 

 

 

 

 

22 februari

 

De osteopaat is geweest en Aaron mocht haar wel. Fijn!  Dat gaf haar de gelegenheid uitgebreid en zachtjes haar werk te kunnen doen. Eerst een massage, welk paard wil dat nou niet. En verder controle en behandeling van zijn lijf. Het CTO gebied geeft gevoeligheid. Volkomen logisch als ik naar hem kijk en de beelden van het rijden voorheen in gedachten neem die mij werden verstrekt.  De plek net achter de voorbenen op de plek van de singel gaf gevoeligheid. De osteopaat constateert dat het borstbeen, dat iets verlengd is waardoor dat, met de bijbehorende spieren die bepalend zijn voor de bewegingsvrijheid van de voorbenen,  precies onder de singel ligt.  Wanneer de singel wordt aangetrokken blokkeert dit beide voorbenen en het moet ook pijnlijk zijn voor Aaron.  Verder constateert ze een vernauwing van de wervels net achter de schoft, de plek waar ik de knik zie.  Na behandeling is dit beeld verdwenen, de rug lijkt enkele centimeters te zijn gelift. Fantastisch, wat een opluchting moet dat zijn voor Aaron.  

 

Met de constatering van vooral het verlengde borstbeen lijkt de oorzaak en het probleem van de vele zadels en bewegingsbeperking te zijn gevonden. De rug wegdrukken en de vernauwing is duidelijk een gevolg, zo ook de verkorte beweging die beslist niet uit beengebreken voortkomt.  Het lijken niet de zadels die problemen geven maar de singel. Een volledig elastische singel, een ergonomisch gevormde met uitsparing of drukverdeling zouden de oplossing kunnen zijn.  Mogelijkheden die ik meteen onderzoeken ga. 

 

Op de video hieronder Aaron die onder het toeziende oog van "stoorzender" Gita een heerlijke massage krijgt. 

 

14 februari

 

Onze eerste werksessie. Vandaag in de longeerbak.  Mooi te zien hoe hij zijn stress snel wat laat varen en de eerste signalen van licht vertrouwen afgeeft.  Ook werd me duidelijk dat "werk" wat een associatie geeft met zijn werkverleden veel met hem doet. Het adrenaline stroomt eerst rijkelijk, hij loopt wat op de rem of is juist van vluchtend, schopt een keer naar binnen en gaat even de strijd aan.  Kroon op mijn werk met hem zijn de momenten die ik ervaar waarop hij zich toch verbindt, zijn lijf even loslaat en ontspannen zijn hals even laat vallen.  Het komt wel goed!  

 

Wat me opvalt is verder de korte beweging voor, de fikse scheefheid en de strakke rug die een soort van knikje lijkt te hebben net achter de schoft en Aaron hangt wel erg op de voorhand. Gelukkig komt de osteopaat al snel om hem te helpen. En het wordt me duidelijk dat zachtheid nodig is, duidelijkheid zeker ook, maar zacht.  De  trainingsmethodes die hij heeft ondergaan in de beleertijd hebben hem schade toegebracht.  Schade in de zin van het ondermijnen van de ontwikkeling van basis kwaliteiten die ieder paard van nature in zich heeft en Spaanse paarden in het bijzonder:  werklust, plezier in samenwerken met "hun" mens en vertrouwen in die mens.  

12 februari

 

Daar is hij dan. Mijn nieuwe aanwinst. Zo blij met hem en het vertrouwen dat me weer wordt gegeven. Dankjewel!   Aaron ga ik hem noemen. Officieel Deseado, in Spanje geboren, 5 jaar oud en daar deze naam gekregen. Niet echt handig in uitspraak,  en de afkorting Dessie doet de persoonlijkheid van dit statige heerschap geen eer aan.

 

Aaron wordt gebracht en toont zich meteen ontspannen. Sociaal en vriendelijk.  Tikkie opdringerig maar zeker vertrouwd in de omgang. Onderdanig naar andere paarden en door hen snel geïntimideerd. Ik besluit al meteen  na de kennismaking met Habib dat hij een tijd van gewenning nodig heeft,  beschermd in zijn eigen paddock. Zodat hij alleen contact hoeft te hebben als hij dat zelf wil. 

 

Fijne open uitstraling heeft Aaron in vrijheid. De vorige eigenares heeft al veel met hem bereikt op dat front. Het probleem is dat geen enkel zadel past, letterlijk wordt me verteld: 5 zadelmakers en 26 zadels. En alle geprobeerde zadels, zelfs een speciaal op maat gemaakt zadel, heeft meteen verkorting in de beweging tot gevolg  en overkruiste lichte onregelmatigheid rechtsvoor en linksachter. 

 

Ik ontving wat bewegende beelden van Aaron en daar vielen verschillende zaken op. Aaron toont zich opgezadeld altijd wat nors, hij sluit zich af, is slaafs gehoorzaam maar vertoont duidelijk gedrag dat wijst op ongenoegen of pijn.  Verkorte haastige passen, oren in de nek. Afgesloten beeld van dit anders zo open dier. Met een barebackpad is het beeld wat vriendelijker maar nog altijd wel aanwezig.  Enkel met een barebackpad waarbij de singel wat verder naar achter blijft loopt Aaron onbevangen en blij een heerlijke buitenrit.

 

Het is een bijzonder vraagstuk.  Een paard dat er "normaal" uitziet, tsja hij is (nog) overbouwd maar dat is geen unicum,  waar werkelijk geen zadel op kan omdat het meteen pijnklachten geeft roept bij mij  vragen op. 

 

Hieronder een serie foto's van aankomst en de eerste kennismaking met Habib en Gita. Al dezelfde middag liep hij rustig de stal in om te gaan eten. Knapperd!

 

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0